Yerel kaynakların doğru kullanımı anlamında, yerel insan gücünün doğru kullanılması da çok önemlidir. Zira günümüzde işte fındığı sadece çikolata kreması içinde gören yeni nesil sebebiyle yerel insan gücü diye bir şey kalmamıştır. Nüfusunun iki katından fazlasını göç yoluyla ihraç eden bir il olan Giresun başta olmak üzere, komşu illerde kalan/kalabilen yöre insanı da ucuz işlerde ucuz istihdama ve kolay hayata adeta mahkum olmuş/edilmiştir.
Dışardan alınan işçilik ciddi ekonomik kayba sebep oluyor! Yerel ürünlerin ve kaynakların ekonomiye kazandırılması işleri, örneğin bölge ekonomisinin en önemli ürünü ve yerel kaynağı olan fındığın; tüm yıllık bakımları, toplanması, pazara hazırlanması işlerinin tamamı yöre dışı, ülkemizin güneydoğu illerinden ve hatta Gürcistan, Azerbaycan, Afganistan gibi ülkelerden gelen MEVSİMSEL/İTHAL İŞÇİLER ve göçmenler tarafından yapılmaktadır. Sadece bu sayede iyimser bir tahminle fındıktan sağlanan ekonomik girdinin 3’te biri peşin peşin BÖLGE DIŞINA çıkmaktadır. Son yılda artan değerine rağmen; burun kıvırdığımız, gitmediğimiz, toplamadığımız ve hiçbir işçiliğini yapmadığımız fındığa yaklaşımımızı değiştirmezsek, bugün mevsimlik gelenler yarın sahip olarak toplayabilirler.

Ciddi bir Kadın İstihdamı Vardı! Bölge ekonomisinin hayati yerel kaynaklarından olan fındığın geçmişte KADIN İSTİHDAMI açısından da çok önemli bir yeri vardı. Ki; 60 yaş üstü kadınlarımızın geçmişte iç hane olarak tanımlanan işletmelerden emekli olarak geleceklerini güvence altına alabilmiş olmaları bunun en güzel delilidir. Bu iç hanelerde yüzde 90 hatta yüzde 100 kadın istihdamı söz konusuydu. Günümüzde okuyamayan ya da herhangi bir vasfı olmayan kadınlarımızın, yakın geçmişte büyük fayda sağladıkları bu ekonomik istihdamdan mahrum olmaları ve gelecekle ilgili hiçbir güvenceleri olmayacağı gerçeği ise acıdır. Kadınlarımıza yönelik istihdamın sağlanmasında geçmişte olduğu gibi gelecekte de fındık sanayinin gelişimi önemli bir unsur olarak yeniden değerlendirilmelidir.

Bölgesel gelişme için kaynakları uzakta aramanın, hammaddesi ve pazarı bölgede olmayan sektörlerden medet ummanın ve hayal kurmanın anlamı yok. Sahile yığılan, fındık bahçesi ile Karadeniz/Duble sahil yolu arasına sıkıştırılan ve ekonomik sıkıntılarla boğuşan bölge insanının yüzünü fındık bahçelerine çevirmek ve fındığa yönelik gelişmeyi desteklemek ve teşvik etmek yeterli olacaktır… Yerel kaynakların farkına varmak ve doğru yaklaşım ekonomik gelişim açısından çok şeyi değiştirecek ve değer katacaktır…