Hastaneye ulaştıktan sonra bir an önce 6.kattaki servisimize çıkmak için koşturduğum bir sabah, personele tanımlanmış bir asansörü yaka kartımı okutarak çağırdım, gelince de bindim. Tam kapı kapanacak iken birinin asansöre doğru hızlı adımlarla yürüdüğünü fark ettim. Kapı kapanmak üzereyken dışarıdan çağırma tuşuna bastı fakat kart okutmadan çalışmadığı için kapıyı açamadı. İçeriden bulunduğum kat tuşuna basarak kapının tekrar açılmasını sağladım ve o da asansöre bindi.

“Personel asansörü fakat belli ki acelesi var, asansör zaten boş ve o da tek kişi, gelmesinde bir sakınca yok” diye düşünürken o belki de personel asansöründe olduğunu bile anlamadı. Kapının neden açılmadığını sorgularken bu asansörün personele tanımlı olduğunu ve kart okutmadan açılmayacağını ifade ettim. Teşekkür beklemedim, o da etmedi. Çünkü bu ilk kez olmuyordu ve teşekkür edenlerin sayısı etmeyenlerden daima azdı.

Asansör hareket etti, o önce zemin kata, sonra sıra ile 6.kata kadar ki tüm katların asansör düğmelerine bastı. “Neden tüm katlara bastınız? Nereye gideceksiniz ki? Şimdi her katta duracak ve hem benim için, hem de asansör bekleyenler için vakit kaybı olacak” dedim, biraz da ne yaptığını anlayamamış olmanın şaşkınlığıyla. “Hangi kata gideceğimi bilmiyorum ama görünce tanırım. Durdukça bakacağım” dedi.

Derin bir nefes aldım, duyduğum cümleyi yanlış mı anladım acaba diye önce kendimi sorguladım fakat asansörün durduğu ilk katta “Yok burası değil” ifadesi ile durumun gerçekliğinin farkına vardım.

“Yürümenize engel bir durumunuz mu var? Ne asansör nerede olduğunuzu anlayabileceğiniz kadar sizi bekler, ne de ben. Keşke gideceğiniz kattaki kişilere sorsaydınız” derken bir sonraki kata ulaştık. “Yürümeme engel durumum yok ama yürüsem çok yorulurdum” dediğinde aklımdan geçenleri ifade etmem gerçekten zor.

Orta yaşlarda ve dinç, dışarıdan görünen yürümesine engel fiziksel bir sorunu bulunmayan, belli ki çabucak ulaşması gereken bir yer de olmayan bu kişinin rahatlığı bana iki şey düşündürdü. Bunlardan biri bencilliğin saklanabilir bir şey olmadığı, hayatın her alanında karşımıza çıkabileceği ve tanımadığın insan bile olsa bencilliğin kendisini bir şekilde tanıttığı, ikincisi de kuralların kişilerden ve mekanlardan bağımsız olarak her şartta uygulanması gerektiği.

Sağlıcakla kalın.