“Ben düşündüğümü söylerim.” “Ben dürüst bir insanım.”, “İnsanlara ne söyleyeceksem yüzüne söylerim.” cümleleri, insanları kırıyor, yıpratıyor ve ilişkileri zedeliyor.

Kavram ve kelimelerin değişime uğradığı böyle bir zamanda patavatsızca konuşmak acaba “dürüstlük” erdemi içinde değerlendirilebilir mi? Diline her geleni söylemek ve bu konuda sınır tanımamak ve üstelik buna da açık sözlülük ve dürüstlük adı takmak dürüstlük kavramını acımasızca katletmek demek değil midir?

Güzel bir söz vardır: “İstediğini söyleyen istemediğini işitir.” diye, lâkin dürüstçe (!) yani patavatsızca konuşanlar ne yazık ki bu patavatsızlığın bedeli olan istemediğini işitmeye de tahammül edemezler.
Doğruları konuşmak elbette güzel bir meziyettir. Fakat doğruları söyleme biçimi, zamanı, yeri çok mühimdir. Zira doğrular doğru zaman ve zeminde ve doğru bir metotla ifade edilmezse doğruların anlaşılmasına mani olur. Bu da belki de telafisi olmayan davranışlara yol açar.

Bazı doğrular vardır ki, belli şart ve kayıtlar dahilinde söylenmiştir. Kişi o şartları göz ardı ederek her halde, her zamana düşündüğümü söylerse doğrunun yanlış biçimde söylenmesi anlamına gelir.
Konuşurken düşünmek gerekir.

3 ana kuralımızı unutmayalım; MASKE-MESAFE- HİJYEN