Elbette insanlar toplumsal bir varlıktır. Duygu ve düşüncelerini paylaşacağı, idealleri için kol kola yürüyeceği insanlara ihtiyaç duyar… Ama, sırf bu yüzden bir guruba ve kalabalığa bağımlı  kalmak, huzursuz ve güvensiz ortamlarda siyaset yapmaya devam etmek kişiyi tamamen verimsiz hale getirebilir. Bu verimsizlik de, kişide var olan bütün güzel duyguları yok edebilir. 

Hâlbuki gerekli olduğunda başvurduğunuz “tek başınalık” sizi daha üretken yapacaktır…
Gerekli olduğu zaman başvurduğunuz “tercihli yalnızlık” sizi, daha büyütecek ve derinleştirecektir.
Dolayısıyla insan olumsuz ortamlarda “tercih etmediği bir yalnızlığa” düşene kadar tek başınalığının onurlu yalnızlığını seçebilme idrakini gösterebilmelidir. 
Böylece gücünü ispat etmiş ve kendini yeniden tanımlamış olur. 
Demem o ki, duygusal dengeniz ve iç huzurunuz, bulunduğunuz ortamda sürekli bozuluyorsa zaten zamanla, tercih etmediğiniz bir yalnızlığa sürükleneceksiniz demektir.

Yalnızlığı korkunç bir şeymiş gibi görmeyin, gösterenlere de teslim olmayın, itibar etmeyin. 
Zihin kargaşası yaşarsanız, özgür düşünemez ve bir farkındalık ortaya koyamazsanız... Bu da sizi zamanla sıradanlaştırır, başkalarından onay almadan kararlar alamaz hale getirir.

Bu ortamda alacağınız bütün kararlar kimliğinizi ve kendinize olan güveninizi ve de siyasi yeterliliğinizi göstermesi açısından önemlidir.

Yeniliyorum; Hayatınızı ve en üretken olacağınız zamanları kızarak, küserek, izlemekle yetindiğiniz ortamlarda kalarak harcamayın… 

Ancak inandıklarınızla yürüyebileceğiniz ve var olacağınız ortamlarda siyaset üretebilir… Kendinizi ancak, güvendiğiniz kişilerin bulunduğu ortamlarda güçlü ve mutlu hissedebilirsiniz.
Yalnızlık korkusuyla istemediğiniz davranışları yapmaya kendinizi zorlamayın.  Sırf değişimden korktuğunuz için ve bazılarına hoş görünme çabanız yüzünden, bulunduğunuz ortamda kalmaya devam etmeyin.
Gücünü kişiliğinden alanlar “tercihli yalnızlığı”, gücünü statüsünden ya da koltuğundan alanlar ise tek güç kaynağını kaybetmemek adına “tercihsiz yalnızlığı” seçer.
Kişi gücünü bir makamdan, rozetten ve birilerinin menfaat içeren desteğinden almıyorsa eğer, yalnızlıktan korkmamalıdır… 

Şahsen ben böyle yaptım…

Bu korkusuzluk sizi, önce kendinizin lideri yapacaktır. Sonrası toplumun takdiri…

Son karar sizin!