KOMŞU UYARDI…

45 yıllık bir ayrılıktan sonra Trabzon’a gelip, Avni Aker yerine, Akyazı Medical Park’ta Trabzonspor’un karşısına çıkan Giresunspor, zirve zevkini süren komşusunu rehavete kapılmaması için net bir şekilde uyardı. Adeta; “Aradaki puan farkına güvenle. 3 puanlık sistemde her şey 3-5 haftada değişir. Komşu aklını başına topla” dedi. Zaten gerçek komşuluk da budur. Giresunspor’da bunu yaptı. Aslında Giresunspor bu uyarıyı maç golsüz berabere giderken yaptı da Trabzonspor anlamadı. Anlamayınca da, uyarının dozunu yükseltip, topu Uğurcan’ın koruduğu kalenin ağları ile buluşturdu. Hah işte o dakikadan (68) sonra Trabzonsporluların aklı başına geldi ve topun futbol oynamak için bir araç olduğunun tekrar farkına vardılar. Gol de geldi. Bugüne kadar yanından hiç eksik olmayan şans da uzatmalarda yine 2 kez kapıyı çaldı. Ama bu kez, “Çekirge bir sıçrar, iki sıçrar” oldu ve şans bu kez Trabzonspor’a gülmedi.

BİR SAAT TOP, YARIM SAAT FUTBOL…

Giresunspor karşısında Trabzonspor’un oynadığı ne idi? Bir saatlik kısmı top oyunu, yarım saati ise futbol! Bir saatlik bölümdeki; “Topla oynama oranı” denilen hakimiyet zaten rakamlarla bunun ifadesi. Yani birinci ve ikinci bölgede paslaşarak topla oynama oranını yükselten bir Trabzonspor vardı bir saatlik bölümde. Ancak Trabzonsporluların unuttuğu bir gerçek vardı ortada. O da Süper Lig’de kazanan takımlardaki topla oynama oranı rakiplerinden genelde daha az olanlardı. Demek istiyorum ki maçlar, birinci ve ikinci bölgede birbirine topu “al gülüm, ver gülüm” yapma ile değil, üçüncü bölge riske de girerek rakip kaleye varmakla, topu ağlarla buluşturmakla kazanılıyor.

HÜSEYİN’İ HIRLAYANLAR…

Malum Trabzon tribünleri hastalığı dün de yine az da olsa kendini gösterdi. Kendinin yer aldığı birinci bölgede topun çok fazla yer almasından rahatsızlık duyan (ki duyması çok doğru idi. Çünkü gol için rakip kaleye yakın olmak şart) Hüseyin, zaman zaman uzun pas atma denemeleri yapıp da başarısız olunca, hırlamak için tribünde yer alanların bir kısmı hemen en mahir oldukları icraatlarını yine yaptılar. Yani aynı zıkkımı yemekten bir türlü vazgeçmediler, geçmeyeceklerde. Anlaşılan o ki, bunlar için bu icraat müzmin bir hastalık. Ne diyelim? Allah kurtarsın!

ARSİNLİLER, ARSİN FK’YA SAHİP ÇIKIN…

1973’de köylerden fındık toplayıp satarak Nihat Gürsoy’un öncülüğünde kurulmasına katkıda bulunup, sonrasında Yavuz Selim’in toprak zeminine çıkan 11 kişinin içinde yer aldığım Arsinspor, Arsin FK adı altında şimdilerde Trabzon Amatör Küme’den Bölgesel Amatör Lige çıkma hedefine adım adım yürüyor. Yürüyor yürümesine de genç işadamı Enes Örnek’in başkanlığında oluşturulan ekibe bugüne kadar  bende içinde olmak üzere Arsinlilerin hak ettiği ölçüde sahip çıktığını söylemek ne yazık ki mümkün değil. O ki “Ben de dahil” dedim, grubunu lider olarak tamamlayıp play-off’da 8 takımla mücadele ederek birinci olmayı kafasına koymuş bir takımı, bir Arsinli olarak ben bile ilk kez yazıyorum. Oysa Arsinli işadamı İbrahim Usta döneminde 2. Türkiye Ligi’ne kadar bile yükselme başarısı göstermiş bir Arsinspor vardı. Sonrası malum. Başta içerideki Arsinliler olmak üzere çokları sahip çıkmayınca kapandı gitti. Ancak, Arsinli gençler için bu kapanış bir yara sayıldı. Arsin FK’yı kurup, 2 futbol sahasının (her ne kadar çim olanı kaderi ile baş başa bırakılmış olsa da) ilçede alt yapıyı da kurarak sporu, futbolu harekete geçirdiler. Hiç uzatmaya, evelemeye gevelemeye gerek yok! Şimdi bu yönetime, bu takıma, bu gençlere, alt yapıda sayıları yaklaşık 200’ü bulan çocuklara sahip çıkmak gerekiyor. Bu sahiplenme de hiç kuşkusuz ilk sıra Arsin Belediyesi’nindir. Sanayicilerin yer aldığı Arsin OSB’deki işadamlarınındır. Para-pul sahibi dışarıdaki Arsinlilerindir. Arsin de gamsız ikamet etmeyi, suya sabuna dokunmamayı tercih eden yapıdaki bir topluluk olmalarına rağmen, ilçede yaşayanlarındır. Bizlerindir. Ezcümle, Arsinlilerin, Arsin FK için ellerini taşın altına sokma zamanıdır.