40 yıldır, boğazımızdan aşağı geçenler arasında sudan sonra ikinci sırayı alan çayı da yazar dururuz.

Turgut Özal’ın yönetiminde; “serbest piyasa ekonomisi” denilen sistemle haşır neşir olmaya başladığımız yılların 1985’inde devletin hegemonyasından kurtarılarak özel sektöre de açılan çayı da irdeleriz.

Bir dönem neredeyse devlet eliyle marka haline getirilen “kaçak çay”ı yazdık durduk.

“Sağlığa zararlı” dedik. “PKK nemalanıyor” dedik. “Haksız rekabet yaratıyor” dedik.

Dedik demesine de, o dönem ÇAYSİAD Başkanı da olan, bugünün Trabzon-Sürmene Belediye Başkanı Rahmi Üstün ile birlikte ifade bile vermek zorunda kaldık. Sanki yanlış yapmışız, demişiz gibi.

Ne oldu, 30 yıl sonra devlet bizim dediğimiz yere geldi. Süleyman Soylu’nun İçişleri Bakanlığı dönemi ile birlikte de kaçak giren çaylar 50-60 bin tonlardan 10 bin tonların altına düştü.

Kaçağı kestik de çayda sahtekarlık ve haksızlık bitti mi?

Ne gezer?

Bu sefer sağlık teröristleri devreye girdi. Çay çöpleri, atıklar bir şekilde kuru siyah çay haline getirilmeye başlandı. Çay üretenden de çok, çayı paketleyen fabrikalar türedi. Önce Doğu’da en çok da bir ara sayıları 35’e kadar çıkan Van ile.

Keşke Van’da kalsa idi!

Yaş çayın üretildiği bölgeye bile girmeye başladı.

Bir ara Doğu Karadeniz’e gelen 20 ton karbonatın “Ne için” olduğunu sorduk.

Uzmanına danıştık. Glikoz ve karbonat ile çay çöplerin fırınlanıp, kansere neden olacak kadar kuruçaya benzetildiğini öğrendik.

Devleti göreve çağırdık. Bunu yapan toplum düşmanlarına “yapmayın eylemeyin” dedik.

Ama biz dedik biz işittik.

Ez cümle, o günden bugüne, daha doğrusu önceki güne geldik dayandık.

Tarım ve Orman Bakanlığı az da olsa bir el attı. Sonuç ortada!

Sağlıklı ve içilebilecek olanı 18 ile 25 dakika arasında demlenen çayın yerine “5 dakikada tavşan kanı” diye tarif edilen ve de savunulan bir çayı içer hale gelmişiz.

Hiç uzatmaya evelemeye gevelemeye gerek yok. 40 yıldır içindeyim. “Beş dakikada Beşiktaş’ın” yenildiğini çok gördüm ama, 5 dakikada tavşan kanı olana çay denilebileceğine hiç ama hiç akıl erdiremedim.