Sezona deplasmanda galibiyet başlamak çok önemliydi. Oyun olarak mükemmel olmasada sonuç iyi.

Trabzonspor, İstanbulspor müsabakasına görmüş olduğumuz en önemli şey Trabzonspor’un rakibi küçümsemesi. Müsabakaya tam konsantre olmayışı, tam kapasitesiyle oynamayışı, takım halinde bordo-mavililerin Sivasspor maçıyla kıyasladığımız zaman yüzde 50 daha düşük kapasiteyle oynadıklarını gördük. Birkaç tane anekdotu yazmakta fayda var.

1-Trabzonspor’da geçen yıl büyük problem olan iki bekte oynayan Eren ile Larsen ortaya iyi performans koyduğunu gördük.

2-Abdullah hoca ısrarla Bakasetas’ı kaleye uzak, Abdulkadir’i ise kaleye daha yakın oynatarak verim almaya çalıştı. Fakat bu iki futbolcu da kaleye çok uzak kaldığı için özellikle Bakasetas, şut atamayarak en önemli özelliğini ortaya koyamadı. Abdullah hoca yerlerini değiştirseydi çok farklı Trabzonspor olurdu.

3-Trabzonspor’da Cornellius gibi bir santraforun varsa sağdan ve soldan bol orta yapacaksın. Maalesef Visca, sağda son derece verimsiz, güçsüz orta yapmaktan aciz, Trezeguet’e gelince ise kafasını yere eğiyor, bencilce kendine oynuyor, Nwakaeme gibi kafasını kaldıramıyor, orta ve asistler yapamıyor. Nwakaeme’yi çok arayacağımızı düşünüyorum. Böyle olunca da Cornellius’un da performansı düşüyor. Sadece rakibin hatasını zorlayarak gol arıyor. Halbuki sağdan ve soldan ortalar gelirse Cornellius çok daha başarılı olacaktır.

4-Orta saha olarak Siopis, rakibin bütün kontralarını tek başına durdururken seyirciden büyük alkış aldı. Takımın mutlaka değişmez oyuncusu olmalı. Abdulkadir Ömür ile Bakasetas ise kaleye daha yakın oynayıp takımları adına gol atmalı ve attırmalılar.

Sonuç olarak rakip İstanbulspor, bu kadrosuyla Trabzonspor’u zorlayacak değildi. Bu galibiyet yanıltmasın. Özellikle Kopenhag maçına bu konsantrasyonla çıkarlarsa hayal kırıklığına uğrayabilirler.