Ailede olsun, arkadaş arasında olsun bir ülkede hatta uluslar arasında olsun kızmadan, kavga etmeden yaşamak kadar güzel ne olabilir ki? Yunus Emre diyor ya:”Bir kez gönül kırdın ise/ Bu kıldığın namaz değil.” Ne güzel dile getirmiş şiirinde barışı  ve  insan olmayı.

Bakıyoruz ve haberlerden duyuyoruz, gençler ,yıllardır beraber dolaştığı beraber yiyip içtiği arkadaşını küçük bir tartışmada  acımasızca bıçaklıyor. Kız yüzünden, ya da para yüzünden öldürülen gençlerin sayısı hiç de az değil. Biz buraya nasıl geldik? Bizim gençliğimizde hiçbirimiz, yanımızda ne bıçak ne de tabanca gezdirdik. Böyle bir şey de düşünmedik. Çünkü büyüklerimiz, bizi severek büyütmüşlerdi.

Çocuk sevgiyle büyürse o çocuğun geleceğinden korkmayınız. Çünkü o her zaman kendisine verilen sevgiyi başkalarına da cömertçe sunar.Bu çıkmaz yol için toplumbilimciler, psikologlar, toplumumuzun bugünkü durumunu incelemek ve yetkilileri uyarmak zorundadırlar.

Hele kadına şiddet ne büyük ayıp. Adamsan delikanlıysan o kadına şefkat göster, onu sahiplen. Yoksa kaba gücünü o naif insanda denersen sana insan olarak bakmak zor olur.

Ya çocuk istismarları ne olacak? Öyle bir duruma geldik ki komşunun üç beş yaşındaki kızını oğlunu sevemez olduk. Biz kendimizden çocuk sahipleri de bizlerden kuşku duymaya başladı. Bizler komşularımızın çocuklarıydık. Kız kardeşlerimiz, ablalarımız komşuların namusu şerefiydi. Köyümüzde büyükler bizim ağabeyimiz, dayımız, amcalarımızdı. Şimdi gazetelerden okuyor ve haberlerden dinliyoruz da gerçekten dehşete düşüyoruz. Koca koca adamlar küçücük çocukların ırzına geçiyorlar. Bu adamlar yine bu toplumda utanmadan yer buluyorlar ve yüzsüzlüklerini sürdürüyorlar.

Düşünebiliyor musunuz o çocuğun geleceğini? O çocuk, gençliğinde de yaşlılığında da kime güvenebilir? Çünkü o öncelikle kendine güven duymamakta ve kendini bir utanç belgesi olarak görmektedir. Haklı olarak da insanları sevmemekte hatta düşmanca davranmaktadır.

Bazı özel yurtlarda olan rezaletler gerçekten midemizi bulandırıyor. Ne yazık ki bu yurtlar kapatılmıyor ve orada çocuklarımızı istismar eden görevlilere de vicdanları rahatlatacak cezalar verilmiyor.

Bu toplumun sanki başka derdi yokmuş da kala kala  kızların kaç yaşında evlenmelerini gündem yapıyoruz.  Uygar toplumlar, bilimsel çalışmalarla insanlığı yüceltmenin peşinde koşarken, hastalarımıza ilaç araştırırken,  başka gezegenlere koşarken biz kalkmışız insanların özeli ile ilgileniyoruz. Sana ne kardeşim elin kızının evlenmesi ve evlenme yaşı. Çıkıyor bir sapık kızlar dokuz yaşında evlenir diyor. Bu bence kız çocuklarını okutmayın ve evlendirin anlamını taşıyor. Çünkü bu gibi insanlar, aydın toplumdan özellikle aydın anneden korkuyorlar. Biliyor ki toplumları ileriye götüren annelerdir.  Aydın anne ve aydın toplum onların korktukları bir kavramdır. Çünkü cahil halkı yönetmek, yönlendirmek kolaydır.

Dinimizde kadınlar için böyle bir olumsuz yaklaşımların olduğuna inanmıyorum. Din konusunda yüzlerce eseri olan ve ülkemizin yetiştirdiği Din bilginlerinden, kadınlarımızla, kız çocuklarımızla ilgili olumsuz bir söz duymadım eserlerinde de görmedim. Bildiğim kadarıyla Sevgili Peygamberimiz de kadınlara, kız çocuklarına önem vermiştir. Onları evin baş tacı olarak görmüştür.

Severim ben seni candan içeri

Yolumuz ötmez bu erkândan içeri.

Nereye baksam dopdolusun,

Seni kanda koyam benden içeri.  Yunus Emre