Hangisi lige daha hazırdı? Her an, herşeyi yapabilecek Gökhan, Oğuzhan, Olcay, Quaresma gibi agresif ayakların her iki devrenin baştaki yarılarına kadar yaptıklarına bakacak olursak, “Beşiktaş daha hazır” diyebiliriz. Ama, adeta ‘Beşiktaş’taki 4 kişi’ kadar oynayan M’bia’nın orta alandan hücuma kazandırdığı hareketlilik, devrelerin ikinci yarıları için “Trabzonspor daha hazırdı” dedirtebilecek türdendi.

*

Mesela ilk devreyi hakimiyet anlamında yarı yarıya pay edecek olsak da, Trabzonspor rakip kalede daha etkili oldu. Motta’ya sürati ile fark atan Yusuf, ortalarını biraz daha alçak perdeden birinde Okay, diğerinde N’doye’ye asist yapabilmeyi becerebilse yok mu? Trabzonspor’un soyunma odasına ilk yarı sonunda galibiyetle gitmesi sürpriz olmazdı. Hadi Yusuf ile olmadı, N’doye’ye yakın oynayan Özer ile sol kenarda sağ ayağı ile oynayan Erkan, sahip oldukları yeteneğin yarısını her an kullanabilirseler idi, Bordo-Mavililer ikinci yarıya en az bir farklı sonuçla başlayabilirdi. Yine de ‘önde başladı’ denebilir.

Bu yarının hemen başında Beşiktaş’ın dalga dalga geldiği, Onur’un eskiden olduğu gibi kalesinde direnmeyi sürdürdüğü dakikalarda ‘M’bia mahreçli, N’doye asistli, Yusuf patentli’ golü buldu. Ama cevap da Queresma’nın vuruş tekniği ile ben diyeyim “direkt kale”, siz söyleyin “orta” hesaplı, amma hakemin kural dışı uygulaması ile hareket halindeki topa izin veren vuruşuyla geldi.

Dedik ya; “Nerede ne zaman ne yapacağı belli olmayan agresif ayaklar” diye! Trabzonspor defansının orta alandan destek alamadan direndiği dakikalarda gelen golün ardından galibiyet hesabına girip, Mario Gomez’i oyuna alma hazırlığı yapan Şenol Güneş’in hesaplarını Querasma ikinci sarıdan gelen kırmızı kart ile bozdu. Bu bozma da sahaya hakim olmayı önce dengeledi, sonra Trabzonspor’un eline geçirtti.

Dolayısıyla Şota’nın hesaplarına da kolaylık geldi. Ancak, özellikle Özer’in kendisinden beklenen katkıyı bir türlü yapamaması, Şota’ya Sefa ile Medjani’yi oyuna sokturdu ki; bunlar çok doğru değişiklik tercihleri idiler. Bu tercih pek varlık gösteremeyen Erkan’ı bile öyle bir harekete getirdi ki, attığı gol bunun göstergesi oldu. Bu noktada yeri gelmiş iken, yıldız oyunculara kötü oynadıkları zaman dilimlerinde seyircinin biraz daha tahammüllü olması gerçeğini de belirtelim. Futbolun hücum ile güzelleştiği fikrinden hareketle; daha ligin başı olmasına rağmen, böylesine yüksek tempoda oynanan bir maç için her iki takıma da teşekkür etmek lazım. Ama ille de Trabzonspor’a...

Çünkü hiç kimse Bordo-Mavililer’den böylesi bir direnişi bırakın; böylesi bir tempo, böylesi bir hücum beklemiyordu. Oyundaki beklenmeyen güzellik de tabii olarak beklenmeyen sonucu getirdi ve Trabzonspor’un, İstanbul’dan hem 3 puan, hem takım oyunu, hem de sarsıntı geçirdiği günler için pekiştirici olan her yönüyle mükemmel bir galibiyetle dönmesini sağladı. Bir de, Cardozo ile golü beklemek yerine N’doye ile aramanın doğruluğunu da ortaya koymuş oldu.