Yayla turizminin zirve yaptığı dönemleri yaşıyoruz. Yaylalarımız hem yerli hem de yabancı turistlerin akınına uğruyor. Yayla şenlikleri de yayla turizmini canlandıran etkenlerin başında geliyor. Hıdırnebi, Sis Dağı, Kadırga, Lişer ve Sultan Murat gibi yaylalarımızla her yıl yayla festival niteliğinde yayla şenlikleri düzenleniyor.

Bu tür geleneklerimizin yaşatılması da çok önemli... Ama burada dikkat çekmek istediğim bir husus var. Hemen hemen bütün şenliklere çok sayıda insan katılıyor. Ne yazık ki şenlikler bittiği zaman geriye çimenler üzerine bırakılmış çöp yığınları kalıyor. Güzel bir şekilde eğlendiğimiz, hoşça vakit geçirdiğimiz, stresimizi attığımız, ferah-temiz havasını soluduğumuz yaylalarımıza maalesef reva gördüğümüz çöp yığınları oluyor.

Tamam şu anda yaylalarımızda çöplerin atılacağı ne bir konteyner ne de bir çöp alanı var. Ama bu durum çöplerin yerlere atılması için haklı bir gerekçe olamaz. Herkes sonuçta bir araçla yaylaya geliyor. Kimsenin yaya geldiği yok. Herkes getirdiği malzemelerin artan kalanlarını poşetler içinde araçlarla en yakın çöp konteynerine götürüp atabilir.

Herkesin dönüş yolunda çöplerini atacağı muhakkak bir konteyner vardır. Bu konuda da belediyelerden nüfusun yoğun olduğu ve şenliklerin yapıldığı yaylalara çöp konteynerleri koymalarını bekliyoruz. Ve buradan bütün belediyelere çağrı yapıyoruz.

ÇÖPLERİ GÖRDÜKÇE İÇİM SIZLADI!

Kürtdere, Sarıtaş, Arnastal, Sıçanyurdu, Taşköprü, Camiboğazı ve Anzarya Boğazı yaylalarında gördüğüm manzara karşısında gerçekten de şoke oldum. Ve gerçekten de çok üzüldüm. Her yıl yaylalarımızı gezerim ne yazık ki her yıl da bu çöp manzaralarıyla karşılaşırım.

Sorumsuz vatandaşlar çöplerini ya boş bulduğu bir çimene ya da bir dere kenarına atarak güzelim yaylalarımızı kirletiyor. Nasıl kıyıyorlar bu güzelim çimenlere... O güzellikleri dillere destan Trabzon yaylaları bütün bunları hak ediyor mu? Özellikle yeme içme ve konaklama tesislerin olduğu yaylalarımızda çöpler gelişigüzel bir şekilde çimenlere atıldığına gördük.

Derelere ve yol kenarlarına atılan çöpleri gördükçe içim sızladı! Bu çöpler adeta yaylada olmanın verdiği huzur ve mutluluğa saplanan bir hançer gibiydi. Yahu, bu yaylalar bizim... Neden kirletiyoruz? Biz bu yaylalara bir kez değil ki bir ömür boyu geleceğiz.

Bu derelere, bu çimenlere, bu güzelim dağlara ömrümüz vefa ettiğince gitmeye devam edeceğiz. Peki bu sorumsuzluk niye? Kim çöplerle dolu olan bir yaylaya ya da yere tekrar gitmek ister.