Hiç evelemeye, gevelemeye, zırvalamaya, “oydu-buydu, çok güneş-sağanak yağmur” diye mazeret adamaya hiç ama hiç gerek yok!

“Bunca çevre felaketi neden yaşanıyor” sorusunun cevabı temelde, fikir ve düşünce bazında şudur:

Allah’ın (CC) “kul” diye yaratıp, akıl ile donatıp, “yetki de hududunu bil” uyarısını yaptıklarının, haddini aşarak, O’nun kurduğu düzene, ayetlerine karşı çıkma derecesindeki müdahalesinin sonucudur.

Hem de dünya menfaati için, adeta Allah’a karşı çıkacak derecede (tövbe tövbe) şirke bulaşacak kadar!

Anlayanlar, ya da anlamak isteyenler için aktarıyorum!

Bakın Cenab-ı Allah, Kuran-ı Kerim’de Kamer Suresi 49’uncu Ayeti’nde (Diyanet İşleri Başkanlığı meali) ne buyuruyor?

-“Gerçekten biz, her şeyi bir ölçü ve dengede yarattık.”

İşte, bu gerçek ortada iken; ve de bana göre, “Sakın bu dengeyi bozmayın” emir ve uyarısını taşıyan bu Ayet’e rağmen, üç kuruşluk dünya çıkarı, refahı ve rahatlığı için eliyle; derelere, nehirlere, denizlere, dağlara, taşlara, köylere, kentlere, velhasılı kelâm tüm çevreye, tabiata ve ondaki dengeye, ben diyeyim “ölçüsüz ve dengesiz saldıranlar”, siz söyleyin “yapma yerine yıkanlar” bu felâketlerin dünyada suçlusu, ahrette de günahkârı değiller midir?

Hem de yediden 79’una, en dibindekinden en tepesindekine, zaliminden alimine kadar!

İşim temelindeki yanlışlık budur. Temeli sakat olanın da sağlamlık adına hiçbir anlamı olamayacağına göre!

Allah’ın yarattığı dengeyi, gönderdiği emirler ve yaptığı uyarılara rağmen bozarsanız sonuçta olacağı budur...

*

Hadi bir kaçını başlıklarla hatırlatalım:

-Binlerce yılda oluşmuş dere yataklarını, demirle güçlendirilmiş betonlarla yarısından daha küçük bir yere hapsetmek...

-Denizin kara ile buluşmasının önüne, kayalarla dolgu yaparak karayolu inşa etmek...

-Nehirlerdeki balıkların seyrü seferine engel olurken, çevresini de darmadağın eden HES’lere hız vermek...

-“Ben bu yamaçlardaki toprağın akıp gitmesini, heyelanı önlerim” diye yüzlerce yılda kökleri ile toprağa sarılan ağaçları söküp atmak...

*

Hadi gelin bir “acı gerçeği” daha hatırlayalım mı?

Derelerin taşması, heyelanların gelmesi, evleri-işyerlerini suların basması olmamış, yaşanmamış şeyler mi?

O kadar çok ki!

Ama buna rağmen, neredeyse 100 yıl öncesinden beri yaşanan bu ibretlik vakalara rağmen, bu işler tekerrür edip durmuyor mu?

Niye dursun ki?

Mehmet Akif Ersoy’un ne demek istediğini anlamadıktan sonra nasıl durur ki?

-“Tarihi tekerrür diye tarif ediyorlar,

Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mi ederdi?”

KORKUNUN ŞEKLİ!

Şu alemde; tavandan tabana kadar ben diyeyim “bir korkutmadır”, siz söyleyin “bir korkmadır” gidiyor!

Ama nasıl?

Allah korkusu ahrete ertelenmiş; kul korkusu galebe çalmış gidiyor!

ARSİNLİLİK! ETNİK MİLLİYETÇİLİK!

Bizimkisi, “... oy vermemde bunun da etkisi var. Ama zurnanın son deliği kadar” demek gibi bir şeydi Trabzon Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Yusuf Turgut ile aynı ilçeden, yani Arsin’den oluşumuzdan söz etmek...

(Bu arada uzaktan akrabalığımızı da unutmuşuz. Başkan Yusuf alınmış!)

Öyle söz konusu milliyetçilik olduğunda, birilerinin terane çektiği “etnik-metnik”i, dahası “Arsin-Marsin”i tanımayız bilmeyiz!

Çünkü, ömrünün neredeyse yarım asrını, Gaspıralı İsmail Bey’in; “Dilde, fikirde, işte birlik” şiarı ve Mustafa Kemal Atatürk’ün; “Ne Mutlu Türküm Diyene” vecizesinde tarifini bulan Türk Milliyetçiliği ile Tek Millet, Tek Vatan, Tek Devlet, Tek Bayrak, Tek Dil ülküsüne vakfetmiş birisi olarak biliriz kendimizi...

Ahir ömrümüzde böyle bilmeye de devam edeceğiz.

FİLOZOF ve DALKAVUK…

Geçen hafta kullar arasındaki “kayıtsız şartsız biat” ın yarattığı toplumsal facialara kısaca dikkat çekmiştik.

Okurlarımızdan biri “kıssadan hisse” hesabıyla fıkra göndermiş:

*

Bir filozof ile bir dalkavuk konuşuyorlarmış.

Filozof ne derse, dalkavuk da onu tasdik ediyormuş.

Nihayet sabrı tükenen filozof haykırmış:

“Birader, hiç olmazsa bir kez olsun dediğime itiraz et de, iki kişi olduğumuzu anlayalım!”