Çanakkale’de açan güller bir başka güzeldir. O güller rengini Türk’ün kanının kızıllığından almıştır.  Hüseyin Nihâl Atsız diyor ki; “Sızlasa da gönüller gidenlerin yasından, koşar adım gitmeli onların arkasından. Kahramanlık; kahramanlık içerek acı ölüm tasından, ileriye atılıp bir daha dönmemektir”.

Çanakkale zaferi, sadece törenlerle anılan bir yıldönümü değil; bugün de bize güç verecek, tarihimizin şanlı bir sayfasıdır. Orada vatan savunması yapıldı, esaret- hürriyet davası yaşandı, ölüm-kalım mücadelesi verildi. Öyleyse bunun adı sadece ‘savaş’ olmamalıdır. Osmanlı Devleti nasıl bir siyaset uygularsa uygulasın; I. Dünya Savaşı çıkacaktı ve harbin büyük bir kısmı da Osmanlı Devleti’nin toprakları üzerinde cereyan edecekti. Kim galip gelirse gelsin, Türk ülkesi parçalanacaktı! Çünkü Fransa ve İngiltere gibi Avrupa devletleriyle, Rusya’nın yeni sömürgeler edinme, sıcak denizlere inme, hammadde kaynaklarına ulaşma gibi istekleri sadece Osmanlı coğrafyasında sağlanabilirdi. Almanya da aynı amaçlar için harekete geçmiş; bu yüzden, onun dünyaya tek başına hâkim olmasını engellemek isteyen ülkelerle arası açılmıştı. İngiltere, Fransa, Almanya veya Rusya’nın birbirlerinin topraklarında sağlayabilecekleri önemli bir menfaat yoktu. Bu ülkelerin toprakları yeraltı ve yerüstü fakiri bölgelerdir. Hepsinin gözü bizim coğrafyamızda idi.

1. Dünya Savaşı çıkmadan daha evvel Avrupa devletlerinin Osmanlı ülkesi üzerine gizli antlaşmalar yaptıklarını tarihçiler çok iyi bilirler. İngiltere’de inşa edilen iki savaş gemisini dahi paraları ödendiği halde daha savaşa girmeden teslim etmemişlerdi. İtilâf devletlerinin, önce denizden Çanakkale Boğazı’nı aşma teşebbüsünün amacı; Rusya ile doğrudan temasa geçmek, onlara silâh ve malzeme yardımı yapabilmekti. Üstelik İstanbul’u ve boğazları Ruslara ve Yunan’a vaat etmişlerdi. Ruslara yardımla ve İstanbul’un işgali ile Dünya harbi daha çabuk bitecekti. Nitekim, Birinci Dünya Savaşı’nın ardında, Mondros Mütarekesi’nden sonra İstanbul’u hemen işgal etmişler, orada 4 yıl 10 ay 23 gün kalmışlar, ancak İstiklal Savaşı sonrası kovulmuşlardır. Çanakkale; alçak emperyalistlerin rezil olduğu, Türklüğün şahlanarak kutlu olduğu bir savaştır. Çanakkale, teknolojiye karşı Türk’ün kutsal saydığı vatanseverliğin çarpışmasıdır. Dakikalara yüzyılların sığdırıldığı savaştır, Çanakkale’de yaşanan...

Çanakkale’yi ‘Çanakkale’ yapan emperyalistler değildir. Çanakkale’yi ‘Çanakkale’ yapan, onlara karşı gelen o asil ruhtur. O öyle bir ruhtur ki; madde ve teknoloji, inancın, imanın, azmin karşısında yenik düşmüştür. Çanakkale savaşları, İstiklal Savaşı’na cesaret, ruh ve bir de Başkomutan vermiştir. Çanakkale, İngilizlerin mağlup olduğu tek deniz savaşıdır. İngiltere, Çanakkale savaşlarının hezimetini asla unutmadı, unutamaz da! Fakat dün bu savaşta şehit olanların bazı torunlarının bugün aynı niyeti taşıyan Avrupalı’nın oyunu ile bilerek/bilmeyerek, kasten veya aklı ermeyerek, vatanı bölünme noktasına getirmelerine, şehit dedesine saygısızlık ve Türk Milleti’ne ihanet değil diyebilir miyiz? Bugün de aynı ruhla polisimiz ve askerimiz güneydoğuda vatan için mücadele ediyor, onlardan Allah razı olsun, canlarını veriyorlar, fakat benim bir Türk olarak canım yanıyor, kendi adıma bundan gurur duyamıyorum! Değil imparatorluğu, Milli devleti, yani son vatanı teröristten temizlemek için de yine bedel ödemek mi gerekiyor, ey Türk Milleti? Kaç defa bedel ödeyeceksin? Sizleri bize yakışana, evlerimize Bayrak asmaya davet ediyorum.

***

Çanakkale Zafer Programı Sayın Prof. Dr. Derviş Kılınçkaya tarafından 18 Mart 2016’da “Çanakkale’nin Türk Tarihindeki Anlamı” konulu bir konferans verilecek ve Sayın Öğretim Görevlisi Kenan Demir tarafından hazırlanan “Çanakkale’de Yaşananlar” konulu resim sergisi açılacaktır. Türk Ocakları Trabzon Şubesi tarafından düzenlenen toplantı Atapark’ta saat: 18.00’da Ortahisar Belediyesi Çok Amaçlı Kültür Merkezi’nde yapılacaktır. Saygıyla bilgilerinize sunar, ilginizi dilerim...