Cemaatçi darbe girişimi sonrası 1 numaradan, eski- yeni sorumlulara kadar siyaset ve bürokraside alışık olmadığımız ‘özür’ler serisi geldi.

İşte birkaçı:

Cumhurbaşkanı Erdoğan: “Aldatıldık”... "Ben de katılmadığım pek çok şey olmasına rağmen bunlara yardımcı oldum; Rabbim de, milletim de bizi affetsin."

Başbakan Yıldırım: “Hatanı kabul etmek büyük bir erdemdir. Bizim de hatalarımız var. Mesela TÜBİTAK'a Hayvanat Bahçesi Müdürü’nü atadık.”

Adalet Bakanı Bozdağ: “Geçmişte bize bu Fethullahçı yapıyla ilgili çok şeyler söyledi dostlarımız, biz onlara inanmadık.”

Eski Başbakan Yardımcısı Arınç: “Beni kullanmış olabilirler. Şimdi yapılanları gördükten sonra demek ki; benim ismim üzerinden girilmemesi gereken yerlere girilmiş, bilgiler alınmış olabilir.”

Meclis eski Başkanı Çiçek: “Bunların bu noktaya gelmesinde hepimizin günahı, vebali var. Belki benim vebalim yüzde 90, başkasının yüzde 5, yüzde 1 ama yüzde 1 bile zehirlemek için yeterlidir unutmayın.”

Genelkurmay eski Başkanı Özel: “Asker- sivil sorumlu makamlarda oturanlar olarak, hepimizin milletten özür dilememiz gerekiyor. Sayın Cumhurbaşkanı ve ben diledim ama yetmez, herkesin dilemesi gerekir. Millet hepimizi affetsin.”

ÖZÜR DE ÖNEMLİ AMA

El oğlunda; bir siyasetçi ya da kamu sorumlusu hakkında bir iddia bile istifayı gerektirirken, bizde kanlı bir darbe girişimi olmasına, memleket uçurumun kıyısından dönmesine karşın, sadece ‘özür’ dileniyor! Eh, bu da bir ilerleme...

Siyasette, bürokraside, çok büyük hatalar yapılmış, günahlar işlenmiştir. Ama bugüne kadar yapanın yanına kar kalmış, genelde hesap sorulmamış, sorulamamıştır. Anayasanın, yasaların, kuralların, hukukun, hatta ve hatta genel geçer ahlak ve vicdan ölçülerinin bile işlemediği bir ortamdan söz ediyoruz.

Bu nedenle koca bir ülke; hatalar, günahlar ve yalanlar üzerine temellerinden sarsılmıştır. Bu özürler, gelinen noktada sorumluluğun kabulü- itirafıdır. Kuşkusuz ki; özür dilemek, hatayı kabul etmek bir erdemliktir. Ama bu, sizi sorumluluktan kurtarmaz.

ÖZÜR YETER Mİ?

Bazıları özür ya da af dileyip sorumluluktan kurtulduğunu düşünebilir. Peki ya memleketi yakanlar, onlara katkı- destek verenler, bunu meşru görenler de özür dilerse ne olacak?

Sırf cemaat okullarına öğrenci verdikleri, cemaat bankasında hesap açtıkları için açığa alınan on binlerce kamu çalışanı varken, bu kadar büyük günahları sadece bir özürle ortadan kaldırmaya çalışmak, ne kadar adil ve vicdani?

Zihniyetiniz veya eylemlerinizle istemeden yanlışlar yapıp, mağduriyetlere neden olup, özür dileyebilirsiniz. Ama ortada bir cinayet, tecavüz, yani artık geri getirilmesi olanaksız bir durum varsa, özür ne kadar işe yarar?

ÖZÜR EYLEMLE OLMALI

“Buraya neden ve nasıl geldik?” sorusuna doğru teşhis ve çözümler bulunamadığı, bunun gerekleri yerine getirilemediği sürece ne özrün, ne de bunca ağır bedelin, bu kadar ölüm ve acının bir anlamı olacaktır.

Özellikle ülkeyi yönetenler, vahim sonuçlara yol açan eylem-istem ve dayatmalardan vazgeçerek, bütün enerjilerini, herkes için yaşanılabilir bir ülke kurma yolunda sarf etmelidir. Belki ancak o zaman özür, anlamlı hale gelebilir...