Hep söyledik! Fındık değerlidir diye.

Ki; bu değeri bu yıl fazlasıyla gördük!

Bu yıl açıklanan taban fiyat ve destekleme alımları, serbest piyasayı da olumlu etkilemiş, fındık alım fiyatları 20 lira bandına çıkmıştır. Bu çıkış daha da devam edecek gibi…

Başlangıçta beklentileri çok yükseltmemek ve doğru zamanda doğru adımı atmak gerekir diye de uyarılarda bulunmuş, oluşan fiyat istikrarını desteklemiştik.

Gelinen noktada, bugün oluşan fiyatlar iyidir ve makul sevilerdedir. Bundan sonra da istikrarın süreceğini fiyatların çok da geri gelmeyeceğini düşünüyorum. Artan ihracat rakamları da bunu gösteriyor. Çünkü Pazar hızlı büyürken, üretim daha istikrarlı bir gelişme gösteriyor. Üretim hızı ve kalitesi değer artışı olmaya devam ettikçe artacaktır. Ki; şimdilik üretimin talepten az olması değer artışı açısından olumludur. Üretim fazla olursa değer düşer. Üretim artışlarında izlenecek politika/strateji doğru planlanmalı artıştan ziyade kaliteye yönelinmelidir.

Yani asıl önemli olan bundan sonrasıdır. Fındığın bugün kazandığı değeri sürdürülebilir kılmak daha değerlidir. Bu sürdürülebilirliği taban fiyatla, destekleme alımlarıyla bir yere kadar götürebilirsiniz. Ama sonra. Ürün olarak değer bulmasını sağlayacak doğru politikalar izlenmeli, Fiskobirlik başta olmak üzere, üretici oluşumları ve özel sektör desteklenmelidir. Fındık zaten var ve bizim. Bizim olanın kalitesini artırmak,  dönüştürmek, ürüne çevirmek ve ekonomiye kazandırmak bu sürdürülebilirliği daim kılar.

İhracat bir tarafa, yerli sanayi de ayağa kaldırılmalı ve ürün çeşitliliği ile rekabet ve talep artışı sağlanmalıdır. Zaten Türkiye’nin en fazla ihraç edilen tarım ürünü olan ve önemli katma değer sağlayan fındık, iç piyasada da kaliteli üretimle desteklenmeli ve değerine değer katılmalıdır.

Tüm bu unsurlar bir araya geldiğinde ve yakalanan değerle üreticinin de yüzü güleceğinden, fındık tarımına yönelimi artacak ve bölge insanını tekrar bahçesine sahip çıkıp, bahçeye sokacak, doğal ve istikrarlı bir değer artışı yakalanacaktır. Bu yüzden desteklemeler ve teşvikler yeniden değerlendirilmeli, bölgesel ve üretime yönelik desteklemeler sürdürülmelidir. Özellikle Doğu Karadeniz’de coğrafi zorluklar göz önünde bulundurulmalıdır. Dünyanın en kaliteli fındığının yetiştirildiği Giresun-Ordu-Trabzon bölgelerin ayrıcalığı olmalıdır. Bu ayrıcalık hem desteklemelerde hem de ürünün fiyatlarında hissettirilmelidir.

Fındık tüm zorluklarına ve bilinmezliklerine rağmen her zaman bu bölge insanının başının tacı ve en büyük ekonomik desteği olmuştur. Tüm ekonomik planlar fındığa göre yapılır. Evlilikler fındığa göre planlanır. Ev yapılacaksa fındığın durumuna göre yola çıkılır.

Bundan sonra da öyle olacak gibi…