Merhabalar,

Bugün bayram ama her zamankinden çok farklı bir bayram. Nereden bilebilirdik ki bu vakte kadar “Nerede o eski bayramlar?” derken, yaşayacak olduğumuz bu günlerde o cümleyi kurduğumuz bayramları bile özleyeceğimizi? Ya da bilebilir miyiz, nasip olur da görürsek, sonraki bayramlarda bu bayramı bile arayacağımızı veya “ne farklı günlerdi, çok şükür geçti” diyebileceğimizi? Hayat, aklımıza gelmeyenin başımıza gelebileceği her şeye gebe. Bu nedenle her günün kıymetini bilmek, hafızalarımıza farkıyla kazınacak bu bayramı da iyi değerlendirmek gerek..

Geçmiş bayramları nasıl değerlendirdim, bende ne izler bırakmış diye düşünürken, yıllar önceki bayram sabahlarına gittim, yüzümde tebessüm, yüreğimde özlemle. Eskiden beri severim sabahları ama bayram sabahlarının tadına doyamam. Bayram namazı sonrasında, camiden çıkan kalabalık insanları dışarıda görünce bayramı gelmiş kabul edip önce anneme sarılmaya koştuğum sabahlara doyulur mu?

Mutlaka her zamankinden erken kalkılır bayram sabahlarında, ev havalandırılır ve kahvaltı hazırlığı başlar. Evi saran yeni demlenmiş çay ve taze ekmek kokusuyla hep birlikte kahvaltı için oturulur, çaylar keyifle içilir. Kahvaltının ardından herkesin günlük işlerini tamamlaması ile alınan bayramlıklar giyilir ve büyüklerle bayramlaşmak için yola çıkılır. Babaanne, anneanne ve dedeler hayatta iken onları ziyaret ederek başlayan bayramlar, onları kaybettikten sonra mezar ziyaretlerine yerini bırakır. Büyükler hep önemli ve kıymetlidir çünkü.

Halalar, teyzeler, dayılar, amcalar ve diğer aile üyeleriyle bir araya gelmek için büyükler vesiledir, değerdir, bir arada tutandır. Böyle olsa da, büyük evlerinde karşılaşmamıza rağmen, küçük olan bizlerin büyüklerimizi evlerinde ziyarete etmek, annemden öğrendiklerimin en kıymetlilerindendir. Bunun yıllarca devam etmesini sağlayan da; büyüğe saygı, sevgi ve samimiyeti annemden öğrenirken, büyüklerden de sevgiyle, merhametle ve kıymetle karşılık görmektir. Sevginin olduğu, saygının hissedildiği, samimiyetin bulunduğu aile ortamlarından daha güzel ne olabilir? Sadece aile değil, arkadaş, akraba ve komşu ziyaretlerindeki sıcaklığın yerini ne tutabilir?

Bayram öncesi temizlikle başlayan hazırlık, arife günü yapılan tatlılar ve böreklerin barındırdırdığı samimiyet, sıcaklık, sevgi ve emeğin kattığı lezzet, muhabbetler ve içtenlik nasıl unutulabilir?

Şimdi mümkün mü tüm bunlara özlem duymamak, eski bayramlardaki lezzeti aramamak? Bu özlem, bugünle kıyaslansa da hissedilebilir ama günümüzle olan farklılığa değil, o zamanların kendine has güzelliğine duyulan özlem aslında. Bugünlerde gelecek günlerde geçmiş olacak ve belki de aynı duyguları hissettirecek.

En güzel vuslat, bayram.. Bu sabaha ulaşmanın şükrü ile başlasın bu yeni gün. Bir ayın ödülü nasıl bayramsa, ömrümüzün ödülü de bayram gibi olsun.

Tüm sevdiklerimizle birlikte geçireceğimiz nice güzel bayramlar dileğiyle.

Sağlıcakla kalın..