Kendi iç dünyamıza bir yolculuk yapsak  --ben kimim, neden var oldum,  nasıl bir hayat yaşıyorum -- acaba bu yolculukta ne kadar yol kat ettiğinizi düşünürsünüz? .Belki de hiç yol kat etmemişsinizdir belki de hep başkaları için yaşamışsınızdır. Kaçınız sabah kalktığında aynaya bakıyor ve bugün kendim için şu faaliyetlerde bulunacağım diyorsunuz? Belki de yataktan kalkmak bile istemiyorsunuzdur. Ev işi, çocukları, eşinizin sorumluluğu bir de iş hayatı ekleniyorsa hayatınıza  başınızı yastığa gömmek istersiniz ancak  yaşam sorumluluğu  ne yazık ki onu da yapmanıza izin vermez.

Kaliteli yaşam nedir sizce hani kaliteli hizmet vermekten ya da almaktan bahsederiz. Peki siz ne kadar kaliteli yaşıyorsunuz ki çevrenize bunu yansıtmış olabilesiniz. Bir doktor arkadaşım --biz iş çıkışı kafeye gidip arkadaşlarımızla 1 saat sohbet edip kahve içiyoruz --demişti. Eve gittiğimizde günün yorgunluğunu üzerimizden atmış ev ortamımıza verimli bir anne ve eş götürmüş oluyoruz demişti. Gün içerisinde annelerini evde sabırsızca bekleyen çocuklarımı neden evde 1 saat fazladan bekleteyim ki diye düşünmüştüm liseye giden kızımla bunu paylaştığımda ben annemi her haliyle yanımda isterim demişti. Şimdi düşünüyorum da bu doktor arkadaşım ne güzel söylemiş kızım ise iş hayatına atılıp hayatın sorumluluğunu üstlendiği zaman  bu söylediği sözü onaylamayacaktır. Uçakta bile hostes acil durumda oksijen maskenizi önce kendinize sonra çocuğunuza takın diyor.

Evet kendimiz için ne yapıyoruz evimize ailemize ve iş ortamımıza kendi enerjimizle bir şeyler katıyor muyuz yoksa görev edindiğimiz işleri mi yerine getiriyoruz. Psikolog arkadaşımın bir önerisi çok hoşuma gitmişti. Telefonunuzun alarmını günde 5 kez olacak şekilde ayarlayın ve o alarm çalınca  elinizdeki mevcut işi bırakıp sadece kendiniz için bir şeyler yapın kendi varlığınızın  farkına varın-- demişti. İç dünyanıza bir yürüyüş yapın bakalım kaçınız kendinizi tanıyorsunuz neden hoşlanıyorsunuz  ve o hoşlandığınız şeylerin kaçını yapıyorsunuz. Bizler iç dünyamızı emekliliğimize saklayan bir toplumuz benim gönlüm kendi varlığımızı emeklilik öncesinde keşfetmemizden yana. Özellikle bu pandemi döneminde buna çok ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. Belki de iç dünyamıza yapacak olduğumuz yolculuğa bilet kesmenin en güzel zamanıdır bu günler.