<<Hayat kime kolay gelsin>>

          Günün ilk hastasına içten söylenmiş bir çift söz. Evet hayat bazen insanın üzerine yük olur  ezilirsin  yaşarken insanlar arasında bir adaletsiz dağılım var sanırsın. Başınıza bir ölüm ya da hastalık geldiğinde işte tam da böyle hissedersiniz. Halbuki hastalıklar tedavi olur ortada kalmış hiçbir hastalık yoktur, en ortada kalmış hastalıksa ölümle son bulur ölümse hayatın bir gerçeği olarak zamanla kabul görür.

          Sağlıktan öte yol yoktur denir ruh ve beden sağlığınız varsa her türlü güçlüğü bir şekilde aşarsınız. Doğru ve sağlıklı düşünen bir beyin maddi manevi yaşayacak olduğu olayları kendi lehine çevirmeyi bilir.

          <<Hayat kime kolay gelsin>> o zaman. Eğer bedensel ve zihinsel bakmak zorunda olduğunuz engelli bir hastanız varsa ne paranız ne de sahip olduğunuz mevcut imkanlar yeterli olmamaktır. Böyle hastası olan kişiler kendilerini bu hastalarına adayacaklardır ama en büyük korku da benden sonra ne olacak  korkusudur. Engelli kişiler için yakınlarına ödenen bakım parası adı altında bir devlet katkısı vardır. Ama ülkemizde maalesef hayat şartlarından olsa gerek verilen bu paralar ile ihtiyaçların bir köşesi yamanır. Yine hayatın yükü böyle bir hastası olan kişinin üzerine kalır.

         Usta oyuncu sevgili Çetin Tekin dorun başrolünü oynadığı <<BABAM>> isimli filmini izleyen okuyucularım olduysa ne demek istediğimi anlayacaklardır. Ömür boyu bedensel- zihinsel özürlü kalacak hastalarınız varsa bu hastalara kendini iyi hissettirecek sahip oldukları becerileri açığa çıkartacak bakan ve bakılana umut olacak bir gülümseme bırakacak merkezlerimiz olsa <<hayat herkese adaletli yaklaşmaya başladı >>derdim.

         Polikliniğimin ilk saatlerinde baktığım, annesi öldüğü için babasının bakmak zorunda olduğu hafif derecede bedensel ve zihinsel özürlü hastam karşısında şekillendi bu yazı. Eğitilebilir- öğretilebilir bir hasta olan bu kişi babasının hayatının içerisinde yaşadığı bir çaresizlikti. Orta yaş grubuna girmiş , hayatını ihtiyaçları karşılanarak- gözetilir durumda geçirmiş olan, ne hissettiği sorgulanmamış bir insan vardı bu çaresizliğin içinde .

         Herkes kendi içinde hayatı adaletli yaşar ya da yaşadığını zanneder. Geniş bakış açılarının olduğu bu çerçevede umut saçan bir dünyada yaşamanızı temenni ederim .