Vakalar aldı başını gitti, birbirini tutmayan klinikler akciğer tomografik bulguları ile bağdaşmadığı gibi PCR testleri sonuçları da yeri geldi tomografik bulgularla ve klinikle uyuşmadı.
Hasta ishalle geldi, bel ağrısı ile geldi, eklem ağrısı halsizlik nefes darlığı derken biz mevcut tüm hastalıkları unutup sadece Covid 19 enfeksiyonunu dışlama ihtiyacı duyan hekimler haline geldik. Klinik iyi seyrediyordu ancak ciddi akciğer tomografik bulgusu vardı ve PCR testi negatifti. İşte bu vakalar Sağlık Bakanlığı tarafından sizlere sunulan rakamlar içerisinde yer almıyordu. Bu vakalar kendi imkanları ile evlerinde izole edildi. Testi pozitif olanların kapısına da karantina kilidi vuruldu.

Önce bu bir grip dedik, arkasından her grip yatırır, halsizlik yapar dedik, her üst solunum yolu enfeksiyonu hava yolu duyarlılığı yapabilir, astım ilaçları ile nefesinizi rahatlatırız, öksürüğü keseriz ve her grip hali ek hastalığı olanlarda ağır seyreder dedik. Öyle ki ölümler de normaldi, bu ölen vakalar aslında ufak bir enfeksiyonla ölümcül seyredebilecek vakalardı. Mevsim geçişi, ısı-nem oranı, hava kirliliği virüsün yayılmasını – mutasyonunu etkileyebilecek şeylerdi. Birkaç ay korunursak, izole olursak ve bazı önlemlerle biz bu işi çözeriz diye düşünmüştük

Geldiğimiz nokta kocaman bir bilinmezlik... Bilinmeyen bir virüs önümüzü göremememiz ve  hastalığın şikayetlerinden öte bir covid enfeksiyonlu damgası vurulma korkusu. Biyolojik silah, arkasından psikolojik bir silah dürtüsü... ‘Laboratuvar virüsü mü bu’ korkusu? Sonbahar ayında normal griple karışma korkusu... Neticede bu enfeksiyonu doğru bir politika ile yürütemezsek sağlık sistemi, eğitim sistemi ve üreten sektörlerin durumu ne olacak korkusu. Anlayacağınız herkes ezberi bozdu, bildiklerini unuttu. Korkarım her gün yeni bir politika ile bölgesel bir şekilde bu enfeksiyonu yürütmek zorunda kalacağız.