Bir yokmuş bir varmış. Zamanın birinde uzak bir ormanda bir aslan, bir kurt ve bir tilki arkadaş olmuşlar. Birlikte eğlenip birlikte avlanırlarmış. Bir gün yine ormanda avlanırken bir yaban öküzü bulmuşlar. Getirip bir ağaca bağlamışlar. Sonra bir koyun ve bir tavşan avlayıp onları da yaban öküzünün yanına getirmişler. Akşam olmuş, yemek vakti gelmiş. Aslan kurta demiş ki:

-Haydi! Sen bize avladıklarımızı adaletli bir şekilde paylaştır. Kurt da aslana;

-Yaban öküzü senin olsun, koyunu ben yiyeyim, tavşanı da tilkiye verelim, demiş.

Aslan sinirlenmiş; “Bu nasıl adalet” diyerek bir pençe atmış kurda, kurt ölmüş. Sonra da aslan tilkiye dönerek;

-Haydi! Avladıklarımızı bir de sen paylaştır, demiş. Tilki de demiş ki;

-Şu tavşan kahvaltın olsun, koyun öğle yemeğin, yaban öküzü de akşam yemeğin olsun.

Aslan şaşırarak;

-Sen bu adaleti nereden öğrendin, diye sormuş. Tilki;

-Şu yerde yatan kurttan öğrendim, demiş.

Kıssadan hisse derler geçmiş büyükler. Maksat masal anlatmak değil, ondaki mesajı anlamaktır. 13. yüzyılda yaşayan Mevlana’nın meşhur Mesnevi adlı eserinde bu fabl geçer. Bunun yazılışından bu yana 800 yıl geçmiş. Ama aslanın adaleti benim için anı anlatmakta!

Siyaseti iş olsun diye yapmakla gerçekten iş yapmakla yapmak için siyaset yapmak arasında devasa bir fark var. Siyaseti taktik manevralardan ibaret sananlar bu ikisi arasındaki farkı göremiyor. Taktik manevralar da siyasetin bir parçasıdır ama siyaseti, iktidarı ele geçirmekten ibaret görürseniz asıl olarak siyaseti neden yaptığınızı unutur ve gündelik karmaşanın içinde kaybolur gidersiniz.