Yer Arafilboyu. Küçüğüm. Kime sorduğumu bir türlü
hatırlamadığım soru: Sokaklar neden bordo mavi süslerle doluydu? Cevabı o kadar
net hatırlıyorum ki! Çünkü Trabzonspor şampiyon oldu. Sadece yeri, soru ve
cevabı hatırladığım bu anı sürekli zihnimde. Ne yazık ki zorlasam da olmuyor.
Zihnim bana daha fazla ayrıntıyı çok görüyordu.
Yine hayal meyal bu başarıdan belki mutluluk belki gurur
duyduğumu hatırlıyorum. Bazıları için küçümsenecek, dalga geçecek bir uzun süre
olsa da benim için her anı, her yılı doya doya yaşadığım bu heyecan olmazsa
olmazdı. Çünkü Kazım Koyuncu hislerime zamanında tercüman olmuştu.
Trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek bir
davranış değildir, demişti. Kazım’a göre Trabzonspor, en güçlülere karşı koyan
ve herkesi yenen hayali bir kahramandı. Öyle bir kahramandı ki statükoyu bile devirmişti.
İşte bu hayalin gerçek bir kahramanıydı Dozer Cemil. Efsane
Trabzonspor kadrolarının unutulmaz kaptanı. Yüreğini sahaya koymanın ustasıydı
o. Cemil Usta yazıyordu nüfus kağıdında. Gönül kağıdında ise Dozer Cemil,
kaptan Cemil, takoz Cemil yazılıydı. Ellerinin üstünde sayısız kupa havaya
kalktı. Ama onun insanlığı ve alçak gönüllüğü hiç havalanmadı. Trabzonspor
sevdasıyla sahaya çıkar, Avni Aker’in çukurlarını bile ezbere bir dozer gibi
mücadele ederdi sahada.
Dozer Cemil için Trabzonspor bir takımdan çok daha
fazlasıydı. Maaşını alamayınca; “Demek ki kulübün durumu kötü” diyerek
karısının bileziklerini başkanına götürüp; “Arkadaşlarımın maaşlarını buradan
ödeyin, mağdur olmasınlar” diyebilen biriydi Dozer Cemil.
Ancak her hikaye kahramanında olduğu gibi onun kaderinde de
son trajedi tonunda yazılmıştı. Trabzonspor yönetimi kendisiyle yola devam
edilmeyeceğini söylediğinde yolun sonuna geldiğini anlamıştı. Her şeyi
kabullenebilirdi yıllar sonra bir yol kenarında duracak kalbi ama kendisini
ayna karşısında başka bir takımın forması içinde görmeyi kaldıramazdı.
Trabzonspor’dan ayrılacağını öğrenince transfer teklifi yapan Rizespor
başkanına verdiği ve tarihe geçen cevapla da ne kadar büyük bir futbolcu olduğu
konusunda noktayı koymuştu: “Ben Trabzonspor’un kaptanıyım. Başka bir takımın
kaptanının arkasında yürüyemem.”
Dozer Cemil, 2003 yılında evine doğru yürüdüğü sırada geçirdiği kalp krizi sonucu emaneti sahibine teslim etti. Geride onunla gurur duyan bir şehir, onu asla unutmayacak yüzlerce futbolsever bıraktı.
52 yaşında hayata gözlerini kapayan yıkılmaz dozerin kaptanı olduğu takımın taraftarı olmak, onun duruşu, mücadelesi ve başarısıyla gurur duymak da yeter. Ruhu şad, mekanı cennet olsun.