SON DAKİKA
SON DAKİKA


Dozer Cemil’i Anlamak
22.07.2020

Yer Arafilboyu. Küçüğüm. Kime sorduğumu bir türlü hatırlamadığım soru: Sokaklar neden bordo mavi süslerle doluydu? Cevabı o kadar net hatırlıyorum ki! Çünkü Trabzonspor şampiyon oldu. Sadece yeri, soru ve cevabı hatırladığım bu anı sürekli zihnimde. Ne yazık ki zorlasam da olmuyor. Zihnim bana daha fazla ayrıntıyı çok görüyordu.

Yine hayal meyal bu başarıdan belki mutluluk belki gurur duyduğumu hatırlıyorum. Bazıları için küçümsenecek, dalga geçecek bir uzun süre olsa da benim için her anı, her yılı doya doya yaşadığım bu heyecan olmazsa olmazdı. Çünkü Kazım Koyuncu hislerime zamanında tercüman olmuştu. Trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek bir davranış değildir, demişti. Kazım’a göre Trabzonspor, en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali bir kahramandı. Öyle bir kahramandı ki statükoyu bile devirmişti.

İşte bu hayalin gerçek bir kahramanıydı Dozer Cemil. Efsane Trabzonspor kadrolarının unutulmaz kaptanı. Yüreğini sahaya koymanın ustasıydı o. Cemil Usta yazıyordu nüfus kağıdında. Gönül kağıdında ise Dozer Cemil, kaptan Cemil, takoz Cemil yazılıydı. Ellerinin üstünde sayısız kupa havaya kalktı. Ama onun insanlığı ve alçak gönüllüğü hiç havalanmadı. Trabzonspor sevdasıyla sahaya çıkar, Avni Aker’in çukurlarını bile ezbere bir dozer gibi mücadele ederdi sahada.

Dozer Cemil için Trabzonspor bir takımdan çok daha fazlasıydı. Maaşını alamayınca; “Demek ki kulübün durumu kötü” diyerek karısının bileziklerini başkanına götürüp; “Arkadaşlarımın maaşlarını buradan ödeyin, mağdur olmasınlar” diyebilen biriydi Dozer Cemil.

Ancak her hikaye kahramanında olduğu gibi onun kaderinde de son trajedi tonunda yazılmıştı. Trabzonspor yönetimi kendisiyle yola devam edilmeyeceğini söylediğinde yolun sonuna geldiğini anlamıştı. Her şeyi kabullenebilirdi yıllar sonra bir yol kenarında duracak kalbi ama kendisini ayna karşısında başka bir takımın forması içinde görmeyi kaldıramazdı. Trabzonspor’dan ayrılacağını öğrenince transfer teklifi yapan Rizespor başkanına verdiği ve tarihe geçen cevapla da ne kadar büyük bir futbolcu olduğu konusunda noktayı koymuştu: “Ben Trabzonspor’un kaptanıyım. Başka bir takımın kaptanının arkasında yürüyemem.”

Dozer Cemil, 2003 yılında evine doğru yürüdüğü sırada geçirdiği kalp krizi sonucu emaneti sahibine teslim etti. Geride onunla gurur duyan bir şehir, onu asla unutmayacak yüzlerce futbolsever bıraktı.

52 yaşında hayata gözlerini kapayan yıkılmaz dozerin kaptanı olduğu takımın taraftarı olmak, onun duruşu, mücadelesi ve başarısıyla gurur duymak da yeter. Ruhu şad, mekanı cennet olsun.  

© 2020 www.karadenizgazete.com.tr | Karadeniz Gazetesi bir Güçlü Ticari Ve Sınai Ürünler Pazarlama Ticaret Ve Sanayi Anonim Şirketi ‘dir.

Giriş Yap