Yani böyle başkalarının mutluluğundan daha birçok mutluluk duyan insan egolarından kurtulmuş, artık ben değil; biz demeyi öğrenmiş insandır. Benlik kavramından tamamen kurtulmuştur. Başkaları derken bu herkes için farklı kişileri ifade edebilir.Biraz mutlu olsun yüzü gülsün diye yapılanlardan daha anlamlı bir şey yoktur herhalde.

Öyle anlar gelir ki umutsuzluk, mutsuzluk,sıkıntılar hep üst üste gelir bunalmış bir durumdayken bir bakarsın bie le uzanmış.Sen gülersin, o mutlu olur. O mutlu olur bu seferde sen gülersin. Sonuçta iki kişilik bir mutluluk çıkar ortaya. Biraz düşününce o karşındaki insan, tek başına iki kişilik bir mutluluk sunmuştur ya , en güzel hediyeyi vermiştir ya ;onu da ellerinize vermemiştir kalbinizim içine koymuştur işte.

Var mıdır daha güzel bi mutluluk, çevreni mutlu etmekten başka ? Onlar mutlu oldukça, mutluluklarını sizle paylaştıkça mutlu olursunuz; inan ki olursunuz çünkü yoktur başka açıklaması…

İşin en kötü ve en acı veren tarafı vardır bide. Böyle kendi mutsuzluğuna rağmen ya da kendi mutsuzluğunu göze alarak birisini mutlu etmek için önce çaba sarf edip, çırpınıp hatta ve hatta yırtınıp sonra mutlu edeceğim diye üzersiniz ya. İşte o anda elinizden hiçbir şey gelmez kalıırsınız ortada. En sonunda kimse ortada değildir, sizin iyi niyetli davrandığını anlayacak.. Yada işte kimse artık bu sefer mutlu olma sırasının sizde olduğunu söylemez kimselere.. Kendi söküğünü dikemeyen terzi olur çıkarsınız bir anda..

Tabi bu söylediklerim sadece ama sadece mutluluğun gücünü bilen ve bundan güç alanlar için geçerlidir. Diğer insanlardan ayıran tek özellikse işte içinde sağlıklı dozda bencillik vardır. Olması gereken kadardır..

Ben hiçbir zaman bir insanı mutlu etmek için yaptığım şeyi direk karşımdakiyle özdeşleştirmem. Yaptığımı önce Allah için yaparım.Karşımda ki kişi anlarsa çabamı ne ala ama anlamazsa  yapacak bir şey yok.İyilikten,mutlu etmekten şaşmayın.Bir gün bu duygular ,davranışlar size geri döner.

Kurallarımızı unutmayalım; Maske-mesafe-hijyen

Mutlu hafta sonları.