Etrafımızda yaşanan birçok toplumsal olaya baktıkça zaman zaman insan olmaktan utanıyorum. Ve üzülerek düşünüyorum. İnsan olmak o kadar kolay değilmiş demek.

Peki,  insan olmanın iki ayak üzerinde yürümek ve tüm canlılardan daha fazla yetenekli kılınmak olmadığını nasıl ve ne zaman öğreneceğiz? Aslına bakacak olursak insan olmayı, insan olmanın anlamını ve “ben bir insanım”  demenin değerini eğer istemezsek,  hiç kimse öğretemez bize. Keşke insan olmak tüm güzellikleriyle birlikte bizlere Yaratanın eşsiz armağanıdır diyebilsek. Anlayacağınız,  insan denen bu muhteşem makine ve hiç bir bilgisayarın çözemeyeceği ayrıcalıklı yaratık için söylenecek o kadar çok şey var ki... 

Çok muhteşem yaratılmasına rağmen,  içinde uyuyan canavar eğer uyanır ve tüm doymazlığıyla etrafa saldırmaya başlarsa,  eyvah derim... İnsanlık üstüne konuşulması gereken dünyalarca mesele var demektir. Etrafımızda ve çevremizde yaşananlara, hatta bizzat kendi şahsımızla ilgili bazı olaylara inceleyen gözle bakarsak göreceğiz ki,  insanla ve insanlıkla ilgili hiç bir durumun içerisinde değiliz. Ne yazık ki karşımızda konuşurlarken dahi dilleri başka,  düşünceleri başka söyleyenler var. Ve bir türlü dili ile beyinleri arasında irtibat kurmayı beceremiyorlar. Ya da bu durum oldukça mutlu ediyor onları. Anlayacağınız önümüzdeki koskoca bir denklem. Bilinenleri ve bilinmeyenleriyle ayrı ayrı, renk renk... Çözülmesi gereken onlarca değişik yapıda insan.

Aslında düşündüğümüz zaman insan olabilmenin çok da zor olmadığını anlayabiliriz. Karşındakini dinlemek, empati yapmak ve biraz kafamızı yormak bu işi çözer. Kimimiz bu şekilde düşünürken kimimiz aman deyip insan olmanın derinliğine asla inmiyor. Maalesef dünya kurulduğundan beri bu kavramlar var ama kimi insan olmanın detayına iner kimi yüzeysel geçer. Sonuç olarak insan olmanın faziletine hepimiz nail olalım inşallah.

3 ana kuralımızı unutmayalım;

MASKE -MESAFE -HİJYEN