Mobilya üretiminde büyük yoğunlukta kullanılan ağaçlar; gürgen, meşe, kestane, huş ağacı, karaağaç, ceviz ağacı, akasya ağacı, kiraz ağacı, maun ağacı türleridir. Tüm kereste ürünlerine yönelik ihracat kısıtlaması geldiği belirtiliyordu. Orman ürünleri sektöründe kereste ihracatı yapan firmalar, büyük çoğunlukta inşaat yapım amaçlı kalıp kerestesi ihracatı yapmaktadır. Bu ürünler ise mobilya üretiminde son derece sınırlı oranda kullanılmaktadır. Bu kereste ürünlerinden kalıplık olarak inşaat amaçlı üretilen keresteler; ladin, köknar, sarıçam ağaçlarından üretilmektedir ve kaba malzeme olarak inşaat kalıp kerestesi olarak ihraç edilmektedir. Kereste ihracatı oluşturduğu sektör ile ciddi bir istihdamı orman ürünleri firmaları üzerinden oluşturmaktadır. Emprenye işleri, kurutma sektörü, farklı boyutlu kerestelerin üretimi konusu, belirtildiği üzere bütünüyle inşaat kalıp kerestesine ve direk amaçlı kullanımlara yönelik olmaktadır. Dolayısıyla kereste ürünlerinin ihracatına kısıtlama getirilmesi; ithalat-ihracat dengesi, sektörel bağlantılar, işgücü piyasaları, istihdam vb koşullar açısından değerlendirilmelidir. Belirtildiği üzere mobilyacılık sektöründe yoğun olarak kullanılan ağaçlarla inşaat kalıp kereste kullanım oranları büyük oranda birbirinden ayrılmaktadır.

Bir yasak ya da yaptırım uygulaması, bir kota uygulaması söz konusu olduğunda bu konunun fizibilite raporlarına dayandırılması, sektörün gerçek verilerine göre kısmı alanlarda verilere dayalı olarak uygulanması gerekmektedir. Kereste ihracatına kısıtlama getirilmiş oluşu bu şartlar altında kaçınılamayacak telafisi imkansız zararlar oluşturabilir. İş gücü piyasaları son derece olumsuz etkilenir. Neyse ki bu kısıtlamanın kaldırıldığı belirtiliyor. Bu sektör adına sevindirici bir gelişme. Önümüzdeki süreçte iç pazardan temin şartlarının verimlilik anlamında da artırılması gerekiyor.

Kereste ürünlerinin ihracatı önemli oranda döviz sağlamaktadır ve küresel ölçekte önemli bir aktör olarak Türkiye’nin kalmasına olanak sağlamaktadır. Bu ihracat etkileşimi diğer ilgili sektörler de tetiklemekte ve dolayısıyla direkt ve dolaylı olarak diğer ihracat konularının da önünü açmaktadır. Burada yapılması gereken şudur: Orman ürünleri kereste ihracatının kısıtlanmaması ancak inşaatlık kereste ihracatının önünün açılması gerektiği, bu alanlarda yapılacak irdelemelerin sektörel raporlara ve gerçek verilere göre ele alınması gerektiğidir. Bu şekilde yapılacak olan bütünüyle kısıtlama uygulaması getireceği düşünülen faydadan çok daha fazla hasarı Türkiye ekonomisine yaşatabilecektir. Bu anlamdaki kısıtlamanın kaldırıldığının anlaşılması sektör için rahatlatıcı etki yapacaktır.

Esas yapılması gereken iç pazardan orman ürünleri teminini artırıp kereste sanayinin hizmetine sunmak, iç pazardan elde edilen orman ürünlerinin kapasitesini ve verimliliğini artırarak bu anlamda dışa bağımlılığın azaltılması olacaktır.

İthalat ihracat dengesi, Ülkeye yurt dışından gelen ağaçlarla, Ülkede üretilen ağaçlarla, sektörel taleplerle son derece karmaşık bir denklemde yürümektedir.

Ancak kesin olan şey, inşaat kalıp kereste olarak kullanılan ve ihraç edilen ürünlerin mobilya üretim açısından oluşturduğu kapasitenin sınırlı olduğudur. Dolayısıyla ana gerekçe olarak mobilya üretimini ele alıp, ithalat-ihracat-işgücü denklemlerini bütünüyle ele almadan yapılacak olan bu bütünsel yasaklama hatalı sonuçlar doğurabilecekti. Kereste ürünlerinin inşaat amaçlı kullanım noktasında ihracatının bütünüyle serbest bırakılması yeniden ele alınmalıydı ancak anlaşılan bu kısıtlama bütünüyle ortadan kalktı.

Mobilya üretimindeki fiyat artışları, kerestenin, inşaatlık kerestenin ihracatından kaynaklanmamaktadır. Benzer biçimde demir, beton vb her kalemde küresel gerçeklerden dolayı, gıda vs dahil olmak üzere küresel problemlerden dolayı birçok ekonomik sorun oluşmuştur ve oluşacak durumdadır. Dolayısıyla inşaatlık kalıplık kereste üretiminin ve ihracatının önünün kesilmesi sektörü çeşitli yönlerle mağdur edecektir. Piyasa doğru gözlenmelidir. Genel küresel ekonomik darboğazlar, fiyat artışları her sektörde olduğu gibi kereste sektöründe de oluşmuştur ve doğaldır. Bu ihracatın kısıtlanmasının mobilyacılık sektörünün de sorunlarını çözmeyeceği değerlendirilmektedir. Belirtilenden çok daha fazla sorun üretebilecektir. Planlama dahilinde iç pazardan üretim miktarının ve verimlilik koşullarının artırılması küresel rekabet gücümüzü bu alanda sürdürmemize ve ekonomik güçlenmeye katkı oluşturacaktır. Kısıtlama yaklaşımlarının kalkması doğru olmuştur.