Geçen haftaki yazımızda A’RAF suresinde zikredilen ayetin birinci bölümünün anlamını, okuyucularımızın bilgisine sunmuştuk...
Ayetin ikinci kısmında, kötülüğü önlemek ve dünyada iyiliği çoğaltmak için “gayb bilgisine” ihtiyaç vardır. Hiçbir insan gaybı bilemeyeceğine göre, iyiyi çoğaltmak ve kötülüğü önlemek gibi bir görevle de karşı karşıya değildir. Onun içindir ki, bir insan diğer birini doğru yola getirdi, onu hidayete erdirdi ifadelerinde gizli de olsa şirk vardır. Bir yatırdan yardım dilemek, ondan sorunların çözümünü beklemek ve buna gücü yeteceğine inanmak çok tehlikeli bir inanç ve tavırdır...
Ayetin üçüncü bölümünde ise Hz. Peygamberin görevi tespit ve ilan edilmektedir. “Ben sadece inanan bir kavim için bir uyarıcı ve müjdeleyiciyim.”
Ayetin bir kısmı, Hz. Peygamberin müjdeleme ve uyarıda bulunma gibi bir görevi icra ettiğinin delili olmaktadır. Bu noktadan hareketle diyebiliriz ki, din adamları vazifelerini bu ayete göre ayarlamalıdırlar. İnsanlar da, bir din adamından, alimlerden ve velisinden bunun ötesinde bir görev beklememelidir. Gerçek din adamı, alimi ve velisi bu göreve inanan, yerine getiren ve bunun ötesinde bir görevi olmadığını bilen, kendisini insanlara öylesine takdim edenlerdir. Allah ile kul arasına girmeyen, kendisinde bir üstünlük görmeyen, vazifesini Kuran’a göre yapan, insanları zorlamayan, onlara müjde vermek için çaba sarf eden, Kuran’ı iyi anlayan ve anlatan din adamları 21. asır medeniyetinin mimarları olacaklardır. Kalbi geniş, ufku derin, insanları seven ve durmadan araştırıp düşünen din adamları ve alimler, insanlığı yeniden ihya edeceklerdir...
İnsanları kutsallaştırmaktan uzak, yardımın sadece Allah’tan isteneceği şuuruna sahip, inanç ve düşüncesine şirk bulaştırmayan bir toplum, ilahi ihsana layıktır. Bu toplumun yetiştirilmesi yine din adamlarına düşmektedir. Din adamları, insanlara kendilerini değil Allah’ı sunmalıdırlar...
Doğru düşünce, doğru inanç üzere, bilinçli insan olmamızı Yüce Allah’tan niyaz ediyoruz.
Giriş Yap
Üye Ol
