Sokakta yürüyen bir adam, minaresi ayan beyan görünen Cami’ye nasıl gidileceğini önüne gelen bakkala, manava, berbere sora sora giderken bir çay bahçesine de uğruyor. Çaylarını yudumlayan insanlara da camiye nasıl gidileceğini soruyor. İçlerinden birisi;  “Yahu arkadaş, cami az ileride, minaresi de görünüyor, sen gene de nasıl gidileceğini soruyorsun?”

Adam, orada bulunanlara; “Ben size bildiğimi dahi soruyorum, ya siz? Siz bilmediğinizi bile sormuyorsunuz, siz ne biçim insanlarsınız?

BİLGİ, KUVVETLERİN EN ÜSTÜNÜDÜR

Sokrates: “Ben, bilmediğimi bildiğim için diğer insanlardan akıllıyım…” der… Keşke bu sözün anlamına vakıf olabilsek… Bilinmelidir ki; dünyadaki hazinelerin en zengini ve tükenmezi olan bilgidir. Öyle gerçek bir bilgiye bir nebze olsa da, sahip olan insanların kişilikleri gelişir, yükselir. Dikkat edersek, çevremizde bilgi yönünden zengin olan insanların konuşmaları, düşünceleri, hal ve hareketleri mutlaka farklıdır.

Elbette ki, bilgi sahibi olan bir kimsenin düşünme, muhakeme etme, değerlendirme yeteneği daha sağlıklı gelişir. Bu sayede de insan, hayatta başarı ve çalışma yollarını kolaylıkla bulabilir. Kendini gereksiz korkulardan, güçsüzlükten, aşağılık duygusundan ve kuruntulardan arındırır. Bilgili insan doğruyu yanlıştan ayırabilir, hakkını aramasını ve elde etmesini bilir, kötülükleri de sezinleyebilir. Her işinde tedbirli ve temkinli davranır. Çevresindeki olayları, zorlukları yenebilme, insanların gönlünü fethetme yollarını kolaylıkla kavrayacağı içindir ki, bir telaşa ve karamsarlığa düşmez. Bilgiyle, çalışmayla her güçlüğü yenebileceğine inancı sağlamdır.