Bu sıkıntılı günler geçip gittiğinde aklımızda kalacak iki güzel şey olacaktır.

Birisi bilim adamlarımızın ve sağlıkçılarımızın bizler için canla başla çalışması…

Diğeri müziğin “balkonlarda ve sokaklarda, sanatın her çeşidinin sanal ortamlarda” yaşamımıza kattığı güzellikler.

Özellikle 23 Nisan günü balkonlarımızda birlik ve berberlik içinde söylediğimiz marşlar ve paylaşılan heyecanlar en güzel anılarımız olarak hep hatırlanacaktır.

O saatlerde, ülke olarak bu zor günlerin üstesinden gelebileceğimizi damarlarımıza kadar hissettik.

Dolayısıyla bu türden süreçlerin iyi yönetilmesi için iki şeye ihtiyacımız olduğunu anlamış durumdayız. BİLİM VE SANAT.

İnsanların sağlıklarını kazanmak, ortamlarını iyileştirmek, MORAL BULMAK ve toplumla iletişim içinde olmak için kullandıkları önemli iki olgu “bilim ve sanat”.

Bilim virüse karşı aşı ve ilaç üretmek, sanat da insanlara moral olabilmek için büyük bir çaba içinde…

Sanat, doğadaki ve çevremizdeki güzellikleri an ve an yaşamamız ve daha iyi görebilmemiz bakımından yanı başı kitabımız gibi.

Sanatın bize kazandırdığı algıda seçicilik ile yaşama bakış açımız değişirken, çirkinliklere ve zorluklara olan tahammülümüz artıyor.

Platon, müziğin insan ruhuna kattığı ahenk ve ritim duygusunun insan yaşamında ruhsal denge sağlayacağını öne sürer.

Sanat, belki sorunları çözmüyor ama insanların sorunlar karşısındaki duruşlarını ve sabırlarını güçlendiriyor. En çok da insanların, sorunlarını çözebilme yetilerini geliştiriyor.

Sokağa çıkma yasağının insanlar üzerinde oluşturduğu karamsarlığı dağıtan sanatçılar ise, insanlara uzattıkları el ve ses ile en faydalı dönemlerini yaşıyorlar.

En ünlü sanatçılar sosyal medya hesaplarından canlı konserler veriyor. Ünlü sanat kurumlarının arşivleri internet üzerinden erişime açılmış durumda…

Dünyaca çok önemli müzelerin ve galerilerin online turları mevcut…

Kitaplar, televizyonda izleyebileceğimiz filmler, diziler hepsi bir tuşa dokunmak kadar yakın…

Sorun ortak, dil ortak.

Gördük ki, sorun ortak olunca, sanatın toplumun ortak dili olması konusundaki sorumluluğu öne çıkıyor. Umarım sanatçılar, bundan böyle de her ortamda bu sorumluluğun idrakinde olurlar.

Bu sürecin sonunda insanların hiç unutmaması gereken şey;

Fiziksel ihtiyaçları için hiçbir harcamadan kaçınmayan insanların, bilime ve sanata daha fazla değer vermesi özellikle de, sanatla daha fazla iç içe olunması gerektiğidir.

Özetle;

Bugünlerde insanların, en az ilgi gösterdiği alan siyaset.

BİLİM ve SANAT ise insanların en fazla güvendiği, çözüm aradığı ve umut tazelediği alanlar.  

Mesele; hiç olmazsa bundan böyle, bizi ve dünyayı neyin değiştireceğini, iyileştireceğini ve de bizlere neyin gerekli olduğunu artık anlamış olmamız.

Sağlık için SANATLA kalın.