Dört başı mamur bir şekilde uygulanan serbest piyasa sistemi için de her ne kadar devletin aklına estiğinde böylesine müdahale hakkı yok ise de, sistem oturtulamadığı için, dahası “Türk Tipi” haline döndürüldüğü için fındıkta Toprak Mahsulleri Ofisi’nin varlığına “kapı dışarı” denilecek kadar karşı çıkmak doğru değildir.

Ancak, ben diyeyim “ikide bir”, siz söyleyin aklına estiğinde “zırt pırt” müdahalelerle de bir sistemi oturtmak, piyasa ekonomisini de kalıcı hale getirmek kolay kolay mümkün olmaz.

Bu durumda, yani mevcut şartlardaki Türk Sistemi için de TMO’nun fındıktaki varlığında, artılarının eksilerinden çok olduğunu da düşünmüyor değiliz.

Fındıkta geçmişte yaptığı devasa hatalardan ders çıkaran TMO, bugün daha derli toplu hareket edip, iyi işler de yapıyor.

Sanırım bu iyi işlerin vücuda gelmesinde TMO’da Fındık Dairesi Başkanlığı görevini de amatör bir ruh ve profesyonel bir anlayışla üstlenmiş olan Enver Şimşek’in payı büyük.

Önceki gün birlikte olduğumuz TMO Genel Müdürü Ahmet Güldal’ın da, bizim “söz konusu fındık ise” ile başlayan sorumuzu; “Politikamız alırken üretici, satarken ülke kazansın” diyerek tek cümle ile tamamlaması bugünkü ahvâl içinde “fazla lafâ gerek yok” dedirtmiştir.

BU AVCI, ANCAK AVLATIR!

Trabzonspor’da tekrar “Abdullah Avcı” ismini terennüm etmeye başlayanlara tek sözümüz, “Ava giden avlanır” derb-i meseleni hatırlatmaktır!

Yani bu Avcı ile ancak av olunur!

Yeri gelmiş iken, dünkü gazetenin spor sayfasında: “İdmana antrenör (Newton’un yardımcısı) Steve Greaves damga vurdu” sürmanşetini okuyunca, “gel de şeytanın avukatlığını yapma bakayım” da demedim değil!

Öyle ya, önce Ünal Karaman’ın yardımcısı (Hüseyin Çimşir), sonra O’nun yardımcısı (Eddie Newton) ardı ardına istikrarlı bir şekilde (!) teknik direktör yapılmışlar ise; “Sırada Steve Greaves’in olduğunu?” gel de düşünme bakayım!

 İŞTE TEK OYLA SEÇMEN İRADESİ!

Önceki gün, sanki adaylar çıkacak, sandık kurulacak, oylar atılacak ve de sandıktan çıkan kazanacak şekli ile olacakmış gibi bir kısım medyanın habire yazıp durduğu il-ilçe kongreleri için yazarken ne başlık atmıştık: “Tek seçicisi olan kongre.”

Bin kere olduğu gibi, bir kere daha aynısı yapıldı!

Aday olmak için çokça kıvranan var iken, sandık kurulmadı, oy atılmadı ama başkan yine tepeden, yani Genel Başkan sultası, lider hegemonyası ile belirlendi.

Hem de ağzından “Hakimiyet milletindir” sözünün eksik edilmediği, demokrasinin en büyük teminatı olan millet iradesinin sadece sandıkta tecelli ettiğinin papağan gibi tekrarlandığı bir sırada…

Anlaşılan o ki, Türk Tipi demokraside milletin tümünün tek oyu var.

Siyasi partilerde onu da bu ülkede ben diyeyim “sultanlar”, siz söyleyin “liderler” kullanıyor.

Yığınlara da bunlara bön bön bakmak; yetmez alkış tutmak kalıyor!

İNŞALLAH’TAN MAŞALLAH’A!

Habire “İnşallah” çekiyoruz; kötü günlerin geride kalması için!

Pek “Maşallah” diyemiyoruz; güzel günler gelmediği için!

Anlayacağınız, inşallahtan maşallaha bir terfi edebilsek yok mu?