Bir taraftan “yerlinin yerlisi” olmaktan dem vururken, diğer yandan tribün dilini en hayâsız ve acımasız şekilde kendi evlatlarına kullanmakta zerre kadar tereddüt göstermeyen hoyratların “insafsız avcıya hizmet edercesine” olan biteviye tavırları mevzubahis edince alınanlar olmuş!

Olmuş olmasına da, bu sadece bugünkülerin aşağılık tavırları değil ki!

Bu sayfalarda Trabzonspor’un “Başbakan” lakaplı has adam futbolcusu Lemi Çelik, GS maçından sonra çok güzel dile getirdi.

Bize de, “bir kere daha” diye hatırlatmak için tekrarlamak kaldı:

“Dünyada kendi yetiştirmiş olduğu futbolcularını yuhalayan ve küfür eden taraftar sıralaması yapılsa maalesef Trabzonspor taraftarı 1’inci çıkar. Abdülkadir Ömür’e yapılan bu tepki oyuncunun şahsına değil, Trabzonspor formasına ve değerlerinedir. Kesinlikle kınıyorum. Yıllarca bana ve altyapıdan yetişen birçok oyuncumuza aynı tepkiler olmuştur. Bu çağda bu kadar bilinçsiz taraftarla başarı çok zordur.”

Yeri gelmiş iken, her ne kadar bu bedbinler Trabzonspor’un tribünlerinde oturuyor olsalar da, tarihin sayfalarında “Oy Trabzon Trabzon, içi kalaylı kazan” türküsü ile anlatılan gerçek Trabzonlular ile uzaktan yakından ilgilerinin bulunmadığını da herkesin bilmesinde yarar var. Onun için bu gibileri ister “Yuh, lanet olsun size” isterseniz, “Defolun gidin” diye kendini Trabzonlu hisseden herkesin deme hakkı vardır.

TRABZON SPOR DA KADİM ŞEHİR Mİ?

Tarihi ile Trabzon söz konusu olduğunda dillerden ve satırlardan eksik edilmeyen iki kelimedir; “Kadim Şehir.”

Belki zikredenler ile bizim gibi “söz uçar yazı kalır” diyerek kağıda dökenler Kadim Şehir’in ne anlama geldiğini bilebilirler!

Ama dinleyenler ile okuyanların büyük kısmının bu iki kelimenin ne anlam taşıdığını bilmediklerine eminim.

Onun için Türk Dil Kurumu’nun sözlüğündeki anlamını aktaralım:

“Başlangıcı geçmişin derinliklerinde bulunan, pek çok eskiye uzanan, öncesiz…”

Pekalâ! O zaman gelelim mi “Bir spor ve sanat merkezi” olarak da kadimliğinden dem vurulan Trabzon’a…

Bana Cumhuriyet ile yaşıt futbol ve atletizm ile iştigal eden kulübü bulunan, 1975-76 sezonu ile Birinci Lig Şampiyonluğu’nu İstanbul dışına taşıyan Trabzon’da bunların yaşandığı yerlere tanıklık eden tek bir mekÂn dahi gösterin bakalım.

Şampiyonluklara ev sahipliği yapan Hüseyin Avni Aker mi ayakta?

Yoksa “zemini futbolcu tarlası, tribünü sohbet masası” olan Yavuz Selim Sahası mı?

Ya da, Hentbol, Basketbol, Voleybolun oynandığı, Boks gibi birinci dereceden rekorların kırıldığı 19 Mayıs Spor Salonu’mu?

Veya semt sahaları mı?

Dahası var!

Trabzon denildiğinde ilk akla gelen Trabzonspor’u şampiyon yapıp, Efsane Takım lakabını da kazananların kentin herhangi bir meydanında, müzesinde büstleri, heykelleri mi var?

Demek istiyorum ki, spor adına kelam eylenecek, hele hele “kadim şehir”den dem vurulacak ise, elde ne var, ya da “elde ne bıraktık” önce ona bakalım, ondan sonra söz sarf eyleyip, kalem oynatalım!