Merhaba sevgili okurlar. Biraz geçmişe giderek, Giresun'un Eynesil ilçesinde, 13 Nisan 2018'de evinin önünde yaralı bulunup, kaldırıldığı hastanede hayatını kaybeden 11 yaşındaki Rabia Naz Vatan’ın şüpheli ölümü üzerine birkaç kelam etmek istedim. 2018’den bu yana sayısız habere imza atıldı. Çoğunda bir arpa boyu yol alınamadı. Yanlış anlaşılma olmasın, bir arpa boyu yol alamayan basın değil, diğerleri. Çocuk neden yaralıydı, evinin önüne bırakılmış mıydı, yoksa orada mı başına bir iş gelmişti? Gibi gibi soruların cevaplarını içeren bin bir tane hikaye var. Hikaye diyorum çünkü hepsi bilgi kirliliği, salt gerçek ne hikmetse yerin 7 kat dibine gömülmüş gibi duruyor. Sanki bu bilgi kirliliği birilerinin hoşuna gidiyormuşçasına etrafa kontrolsüzce bilgiler yayılıyor. Vicdanlar rahat mı? Herkes üzerine düşeni yaptı mı bilinmez ama tıynetsiz ferasetin delaletinin kol gezdiği aşikar. Rabia Naz’ın kısacık ömründe sokakta bisiklete bindiği, parkta salıncakta sallandığı, okulda aynı sınıfı paylaştığı arkadaşları var ve onlar büyüyecek. Ben bugünün büyüklerinden umudu kestim ama yarının büyüklerinden umudum var, arkadaşlarını onlardan çalanlara elbet hesap soracaklar. İşte o zaman umarım vicdan azabı çekiyor olmazsınız. En azından bunu insanlık adına temenni ediyorum. Tayfun Talipoğlu ne diyordu şiirinde;

Gözlerinden dillerine dökülürse

Bir gün sorular

Sürdürebilecek miyiz aynı yalanı

Yoksa yine susturacak mıyız onları

Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Sessiz de kalsalar bizi bağışlamayacaklar

Mazeretlerimize inanmayacaklar

Yaşamımızda görünmedikleri her karenin

Hesabını soracaklar

Hazırlıklı olmak gerek

Çünkü onlar şimdilik

Çok ve çocuklar..