Böyle bir son 40 yılda bir olur dedikleri türden. 2-0’ı yapıp, 3 gol yiyen takıma 10 oyuncu da alsanız nafile. Önce teknik adamın bu maçın muhasebesini yapması lazım.
“Ben neden 2-0’dan maç verdim?” diye kendine sorması lazım.
İzahı yok. Var aslında ama yok. Ne anlatırsanız anlatın, 2 fark yaptığınız maçta oyunu tutmanız lazım. Tutamazsanız, sizin teknik bilginiz tartışılır.
Bjelica’yı geldiğinden bu yana izliyorum. Dengeli bir teknik adam. Oyun içinde çelişkilere düşüyor. Zaman zaman oyuna dalıyor ve oyun kendisini uyutuyor. 2-0 yapar yapmaz Trezequet’i alıp Visca’yı dışarı alsa farklı olur, 3-4’e giderdi takım. Ama Hırvat teknik adam, 80’i bekledi. Bu takıma pahalıya mal oldu.
2-0’la oyunu tutarsınız ama Trabzonspor ikinci yarı karşı kaleye doğru dürüst gidemedi. Visca kesildi, Onuachu temposuz yetmedi, taze kan dediğimiz oyuncuları da Bjelica yanında sakladı. Onuachu 1 gol atıp 1 de attırdı. Yani iki maçtaki katkısı muazzam. Aynı zamanda mücadeleci de. O çıktıktan sonra Hatay defansı defansını daha da öne çıkardı ve bordo mavilileri baskı altına aldı. İkinci yarı top Trabzonspor yarı sahasından çıkmadı.
2 farklı geriye düşüp son 15-20 dakikada 3 gol atıp maçı kazanıyorsanız ve bütün bunları da Trabzonspor’a karşı yapıyorsanız siz büyük oynuyorsunuz demektir.
Hatay takımını, teknik adamını ve özellikle ilerde bitmek bilmeyen enerjisiyle Trabzonspor defansını yıpratan ve gol de atan santraforu Lamkel’i tebrik etmek lazım.
Trabzonspor 3 kez gittiği Atakaş Hatay kalesinde 2 gol buldu. Başka ne yaptı derseniz, Hatay’ın oynamasına izin verdi. Kendi sonunu kendi hazırladı.
Giriş Yap
Üye Ol
