Yaşanılan olaylardan sonra zor bir deplasmana çıktı bordo mavililer. Maçın tamamında temposuz ve heyecansız bir 90 dakika izledik. Ankaragücü zaman zaman oyunda tempoyu artırmak istedi. İlk yarıdaki gol, maçın skorunu belli etti. Manşet neydi derseniz, “Sadece 3 Puan.”
Oysa az da olsa devre arası için oyuncular izin yaptı. Daha motivasyonlu maça çıkmalarını beklerdik. İlk yarıdaki tek pozisyon o da gol oldu. Zaman zaman iki takım da bir şeyler denese de kimse ceza alanına girmeye yanaşmadı.
Tribünler zaten boş. Sanki hazırlık maçı oynanıyor.
İkinci yarıda işler değişir diye bekledik. Ankaragücü ön alanda baskı kurdu, pozisyon üretmeye çalıştı. Sarı lacivertliler en azından 1 gol atalım diye uğraştı. Trabzonspor ikinci yarı gol yememeye çalıştı. Avcı bu sistemden memnun. Kazanayım sorun yok diye bakıyor. Bu futbolla 33 puan yapması da iyi. Kazanmak dışında ne vardı? Hiç.
Trabzonspor mağlup durumda olsa oyuna asılırdı. Galip götürdüğü maçı, mutlu sonla bitirdi. Konuşulması gereken Trabzonspor’un galibiyeti kadar futbolsuz maçlar izliyoruz. Tribünler boş, sahada futbol yok, maçı yarıda kesip diziye dönenler olmuştur.
Trabzonspor bu 3 puanla ligin zirvesine yaklaştı. Her ne kadar hedefimiz Türkiye kupası dese de lig için iddialı duruma gelebilir.
Bjelica zamanında kazanma-kaybetme arasında gidip gelen bordo mavililer 1-0 da olsa kazanmayı başarıyor. İyi tarafından bakarsak kazanma alışkanlığı gelişiyor. Futbol kötü, takım vasatı bir tık üstü. Bazı takviyelerle takım iyi top oynar.
Benkovic iyi stoper, orada kalmalı. Mendy orta sahadan geriye gelmemeli. Pepe ve Trezequet takıma katıldığında daha iyi bir takım izleyeceğiz.
Giriş Yap
Üye Ol
