Üst üste 5. galibiyet. Bunun anlamı kolay mağlup olacak takım olmamaya doğru gidiyor bordo mavililer. Sezon sonuna kadar belki 2, belki 3 mağlubiyeti olmayacak. Bu da ligi ilk dört arasında bitirir demek. Bu takım bu duruma çok kısa sürede geldi. Avcı dokunuşu, önce takımı toparladı. İskeleti kurdu ve yola çıktı. Eksikleri yok mu var mı? Var. Özellikle geride oyunu kabul ederek sürekli baskıya maruz kalma. İlk yarıda her iki takım birbirini kilitledi. Net pozisyonu bırakın, şut bile göremedik. Ne yazık ki iki kaleci de yere yatmadı bile. İkinci devrede başka şeyler olması için 1 gol lazımdı. O golü atan, maçı da alıp götürebilirdi. Bakasetas’ın nefis bir şutuyla bordo mavililer öne geçti. Yunanlı için aynı şeyleri yazıyoruz; oyunda sorumluluk almıyor, şut atıyor. Bunlar da 2 hafta 6 puan. Bu da önemli, hatta çok önemli ama biraz daha oyuna girmesi lazım.

Trabzonspor bu dakikadan sonra oyundan düşse de dinlenerek oynadı. Rakibin baskısını kabul etti de diyebilirsiniz. Rakibi yoruldu, sonuna 2. Golü bularak zor deplasmandan 3 puan almayı başardı. Trabzonspor’un en büyük artısı, baskı yese de oyundan düşmemesi. Yani rakibinin sağlı sollu gelmesine aldırmadan büyük bir konsantrasyonla mücadele edebilmesi. Bunda defanstaki isimlerin payı büyük. Hepsi birer yıldız, Uğurcan kutup yıldızı. Ona ayrı bir sayfa açmak lazım. Yani son 2 hafta 6 puan kazanılmışsa 5 puanı Uğurcan’ın. Zaman zaman eleştirilse de Avcı’dan sonra çok formda. Uğurcan dışında stoperler her zamanki gibi iyi günlerindeydiler. Trabzonspor’un ligdeki şansı 3 İstanbul takımından az değil. Yeter ki yol kazası olmasın