Son dönemde bizlere hep “sahip ol” algısı yaşatılırken, aslında “sahip olamamanın” gerçeği de yüzümüze tokat gibi çarpıyor.

Reklamlarda araba, tatil, ev sahibi olun denilirken, hiçbir şeyden eksik olmayın da deniliyor aslında…

Peki! Nasıl sahip olacağız? İnsanların artık böyle şeylere sahip olma şansı yok ki.

Oysa hakikat denen bir şey var! Hakikatin ipi zaman zaman incelir, ama kopmaz derler.

Türkiye’de her şey inceldi de henüz kopmadı. Şükür.

Bu da son günlerde ki avuntumuz şükür. İyi ki şükür var. Yüreğimize su serpiyor da midemize bir şey gitmiyor.

Oysa her şeyi tanımlama ve değerlendirme gayretiyle geçirdiğimiz ömrümüzün sonunda, çok önemli bir şeyi atladığımız fark edeceğiz KENDİMİZİ…

Kendisini tanıma gayretine girmemiş bir insan, neden yoksun olduğunu, ya da neyin yoksunluğunu yaşadığını nasıl bilebilir ki? Cehalet bu düşüncesizliği, gösterendir.

Aç insan tehlikeli insandır.

Aç insan, doymamış olandır. Aç insan, karnı sürekli guruldayandır.

 Aç insan, homurdanıp durandır. Aç insan, hem karnı, hem de gözü doymayandır.

Duygu ve düşüncelerin beslenmesi, artık guruldayan mideleri susturamıyor.

Demokrasinin sekteye uğradığı toplumlarda, bireylerin kendine özgü kaygıları vardır.

Bizlerin kaygıları, tedirginliği meçhule giden yoldan mı, yoksa demokrasinin sekteye uğramasından mıdır bilinmez ama uzunca bir sessizliğin sanki bir an önce ertesini bekler gibiyiz.

Kaygılıyız! Zamlardan, sınırlamalardan, aç kalmaktan…

Yazarken bile, iki düşünüp bir yazıyorum; öyle alışmışız ki sınırlandırmalara.

Güneşe bakmak adlı kitapta IRVİN YALİM “iyi yaşamayı öğrenmenin, iyi ölmeyi öğrenmek, iyi ölmeyi öğrenmenin, iyi yaşamak olduğu” düsturu vurgusu yapılır. Yani kısaca ölümden önce, ölme sırrını çözmeye yardımcı olur kitap. Bizlere de bu acımasız dünya da onu mu öğretiyorlar acaba?

“Önce her şeyi siyaha boyamak lazım

Sonra kurumasını bekleyip

Beyaz harflerle hikaye yazmak

Buna unutmak diyoruz” diyor Cem Adrian. Keşke siyaha boyananları bekleyip beyaza boyayıp, sonra o sayfaları renklerle donatsak.

Şimdi günlerin biri geliyor, diğeri gidiyor. Ve bizler bekliyoruz.

Verilen vaatler nerede diye.

Hep belkilerle bugünlere kadar geldik ve insanların çoğu, hala alım gücü olmayan ve tasarruf eden olarak hayatını idame ettirmeye çalışıyor. Bildiğim ve gördüğüm bir şey varsa belkiler kara geçirmeyendir.