İnsan hayatları, neden başka insanları çok fazla etkiler, hatta ilgilendirir?

Aslında dinlediğimiz hikayeler bizlere, insanın zor durumda kalabileceğini, imkânsız aşka sahip olabileceğini, parasızlığı ya da zengin olmayı, zorluklarla karşılaştığımızda bizlere yeni kapılar açan umutlarımızı ve daha nice hikayeleri anlatır.

Hikayeler, insana genelde umudu aşılar.

Bazen hayatı sorgulatır.

Bazen de şükrettirir.

Aslında en zorda kaldığımız anlarda bile bu hikâyelerde ki kahramanlar bize ilham verir, güç alırız.

Herkesin hikayesi farklı. 

Bu günlerde hikayeni, doğru anlatmak moda. 

Muhteşem, diye başlayan bir hayatın hikayesini anlatmayı kim istemez değil mi?

Tüm ruhunuzu çocuk, genç ayrımı yapmaksızın her bir cümleye nakşeyleyerek hikayenizi yazmaya başlayın desem; kendinizi saklamadan. O zaman kendi hayatınızda geriye doğru gittiğinizde ilk cümleniz ne olurdu.

Sevgi mi olurdu?

Ya da keşke ile mi başlardınız.

Belki de zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü diye başlayan iki şehrin hikayesi gibi başlar hikayeniz.

Farklı bir hikâye nasıl yazılır ki? Nasıl başlar, nasıl anlatılır?

Belki de bir muhasebedir hikayeler, ya da bir hesap görme kim bilir!

Öyle bir varmış, bir yokmuş ile başlamıyor gerçeğinden olan hikâye. 

Gerçek hikayelerinizde, mucize kelimesi, mucizevi bir kelime kalıyor çoğu zaman. 

İnsanların yaşam biçimlerine göre, hikayeleri de şekil alıyor. 

Bazen farkına vardıklarıyla farkındalığını anlatıyor, bazen duygusal hayatlarıyla hayatı tanımayı anlatıyor, bazen her şey çok karamsarken bir proje ile başarı hikayesini yazıyor, bazen tam bitti derken, bir şans ile yeniden başlangıç hikayesi yazıyor. Fakat herkesin bir hikayesi oluyor işte!

İyisiyle, kötüsüyle.

Ama bu aralar dinlediğimiz hikayeler, hep bir dibe vurmuşken, bir teklif ya da açılan bir kapı ile her şeyin değiştiğini, anlatıyor.

Tıpkı bizim çocukken okuduğumuz ya da dinlediğimiz hikayelerde ki gibi, inanınca hayatın içinde ki sihri de görmeye başlar oluyorsun. 

Adeta hikayeler gibi buram buram, kurgu kokuyor gerçek yaşanmışlıklar da.   

Hikayelerimize kendi değerlerimizi, deneyimlerimizi, yaşanmışlıklarımızı, bakış açımızı kelimelerimize ekleriz.  İşte bu yüzden, o hikâye kendi hikayemiz olur.

Onca yazar, Charles Dickens, Franz Kafka, Gabriel, Garcia, Marquez, Jane Austen ve daha niceleri, kelimelerinde bize adeta, nağmeleriyle bir melodi okur da onu gerçek hayat hikayelerinde daha çok bir arabesk ile dinler oluyoruz.

Sonuçta bir masal ya da kendi gerçek yaşam hikayenizde, mutlaka bir kahraman vardır. Ve bir sebeple bir yola çıkmıştır bu kahraman. Ve çıktığı yolda bir çözüm bulur ya da çözüme ulaşır. Ve hikayesi de ortaya çıkar.

Umarım hikayeleriniz onlar ermiş muradına ile devam eder.