Sizin hiç babanızın arkanızdaki desteğini çektiğini düşündüğünüz oldu mu? Dağ yıkılır, dağlar yıkılır göçer gidersiniz adeta. Yaz günü birden üşürsün baba desteğini çekince. Seni de öyle uzun uzun dinleyecek kimse kalmaz hayatında,

Baba gidince.

“Beni deli ediyorsun yeter artık!” diye bağıracak da kimse kalmaz etrafında. Ona çok kızıp ve aynı kızgınlıkla da deli gibi nefret ettiğin ve hemen sarmaş dolaş olduğun hiç kimseyi bulamazsın hayata yeniden başlamak zorunda kalırsın.

Aslında senden daha güçlü durur ama senin yarın kadar gücü yoktur. Yemeğe burun bükecek kimse kalmaz. En kötüsü ütülenmiş onlarca gömlek arasından ütülenmemişi seçen de kalmaz. Televizyonun uzaktan kumandası hep yerinde durur.

Baba gidince sokak lambaları sönmüştür. Sanki şehir üstüne gelir.

Kitaplıkta kalır dizi dizi kitaplar, çekmece kısa notlar ve evraklar. Ödenmiş borç kağıtları, albümün içindeki çekilmiş gülen resimler, arabanın anahtarı, ve dizüstü bilgisayar… Öksüz kalır.

Baba gidince.

‘’Mühür gözlüm seni elden sakınırım,’’ ikinci kez yetim kalır. Baba gidince. Kahvaltı yapmak için ekmek almaya, giden olmaz. “Gelince çok gerekli?” diye sağa sola telefon eden, “Akşama ne yiyoruz” diyen, “Kravatım nerede?” “Bu pantolon ütüsüz”, “Nerede benim gömleğim?”, “Telefonumu gördün mü”, “sesleri eksilir…

Baba gidince.

Aslında o ev kapanmaz ama ışıkları söner, zifiri karanlığa gömülür odalar, duvarlar üstüne üstüne gelir…

Bir kardeş, bir abi, bir enişte, bir yeğen, bir aslan, bir torun, bir delikanlı, bir sevgili, bir yiğit, bir aşık, bir günün aydınlık kısmı, mevsimlerden bahar olan, gözlerinin ışığı nuru, kalbinin yarısı durur.

Baba gittiğinde...

Artık rüyaların siyah beyazdır...

Ve hayallerin gri...

Başını koyduğun yastık taş kesilir...

Üstüne çektiğin yorgan buz...

Başta benim babam olmak üzere aramızda olmayan babalarımıza Allah’tan rahmet diliyorum. Yaşayan babalarımıza uzun ömürler diler, ellerinden öper, bu özel günlerini en içten dileklerimle kutlar, sağlıklı, huzur dolu günler dilerim.

İyi ki varsınız.