Türkiye’nin sınır ötesinde yaptığı operasyonlar tüm hızıyla sürerken, kahreden haber önceki akşam İstiklal Caddesi’nden geldi.
Yine haince, yine kahpeceydi. 6 canımız gitti… Onlarca yaralımız var.
Yine hayatları kararttılar, yüreğimizi yaktılar.
Peki bu hainler durur mu?
Biz durdurmazsak, durmayacaklar.
Günlerce konuşuldu, yazıldı, çizildi.
Sınır güvenliği, sınır güvenliği, sınır güvenliği…
İşte tam bu noktada, bu kahpelere açık kapı bırakıyoruz.
Sevgili okurlar, siz görmediniz mi?
Onlarca kamyon ile, sınırlarımızdan içeri mülteci taşındı.
İstanbul’un ara sokaklarından kırkar, ellişer nerden geldiği belli olmayan Afgan, Suriyeli salıverildi.
Bu yönde onlarca görüntü var.

Kritik soru şu: Kobani’de terör eylemlerine katılan bir kişi nasıl olur da Afrin’e, oradan da Türk topraklarına geçip bu saldırıyı yapabilir?
Güvenlik zafiyeti yok mu?
Bu noktada hem devlete hem millete hesap verilmesi gerekmez mi?
Aynı şekilde dönüp Beyoğlu’nun arka sokaklarına bakalım.
Mültecilerin, nereden geldiği belli olmayan insanların meskeni haline gelmiş…
Bugün yıllarca terörle anılan ve daha sonrasında kahraman Türk ordusu ve polisi tarafından temizlenen Yüksekova’da, Siiir’te, Batman’da insanlar rahatça geceleri sokaklarda dolaşabiliyorken, İstanbul’un göbeği Beyoğlu’nda geceleri korku hakim oluyor.
Ne yapalım?
Bu gerçekleri görmezden mi gelelim?
Kesin ve net bir şekilde; önceliğimiz sınır güvenliği olmalı. Kaçak geçişlere son verilmeli. Sapla saman birbirinden iyi ayrılmalı.
Güvenlik tedbirleri artırılmalı; Beyoğlu gibi, İstanbul veya Türkiye’nin muhtelif il ve sokaklarına dağılıp, gettolaşan gruplara geçit verilmemeli.
Güvenlik her zamankinden daha fazla üst seviyelere çıkarılmalı.
Aynı zamanda sosyal medya manipülatörlerine geçit verilmemeli.

Bu duygu ve düşüncelerle; hain saldırıda yaşamınım kaybeden vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet, yaralılarımıza acil şifa diliyorum. Geçmiş olsun Türkiye’m… Başımız sağ olsun!