Hezarfen Ahmet Çelebi, kanat takıp Galata Kulesi’nden Üsküdar’a uçtuğunda IV. Murad tarafından ilk önce bir kese altınla kendisini ödüllendirmiş sonra da çevrenin de etkisiyle korkulacak bir adam olduğuna hükmedilip Cezayir’e sürülmüş ve orada hayatını tamamlamıştır.

Tarih boyunca neredeyse teknolojik tüm gelişmelere ve icatlara aynı şaşkınlık ve şüpheyle yaklaşılmıştır. Bundan otuz sene öncesinin teknolojisiyle günümüz teknolojisi arasındaki fark adeta Taş Devri kadar diyebiliriz. Bu teknolojilerin bu kadar hızlı gelişmesinin arkasındaki en büyük faktör ise hayal gücüdür. Daha çok bir ressam olarak tanıdığımız ve bildiğimiz Leonardo da Vinci’nin sadece çizimlerle ortaya koyduğu bir sürü teknolojik icat günümüzde hala çözülmeye çalışılıyor ve uygulamada, ortaya koyduğu zamanların çok ilerisindeki teknolojik fikirlerin işlediği görülebiliyor. İşte hayal gücünün karşısındaki en büyük düşman olan şüphe gelişimi hep frenlemiş ve genel olmayan birçok düşünce ve icat hayata geçememiş ya da çok daha sonraları kabul görmüştür. Barutun icadına kadar insanlık daha mekanik silahlarla ve yakın muhaberelerle savaşırken, barutun sağladığı patlama enerjisi başta savaş teknolojileri olmak üzere tüm sanayi teknolojilerini de hızla geliştirmiş değiştirmiş, savaşları uzaktan yapılır kılmıştır. Daha yakın zamanlarda petrol ve elektriğin keşfi ve yaygın kullanım imkanı insanlığa boyut atlatmıştır.

Süreç içinde yeni buluşların ve kaynakların yaygınlığı teknolojiyi evrensel ve taklit edilebilir, ulaşılır kılmıştır. Kılmıştır ama gelişimin önündeki engellerde artmıştır. Artık şüphenin yanında, küçük görme ve istemezükçülerde vardır. Nuri Demirağ ve Vecihi Hürkuş gibi insanlar uçak teknolojisini çözdüler, ama biz yapamayız/istemezük diyenler yüzünden kahırlarından öldüler. Enver Paşa’nın kardeşi ve Kafkas İslam Ordusu komutanı Nuri Killigil kendi tasarımı ve zamanının en iyi tabancasını üretti. Sonra meçhul bir patlamayla yok edildi. Cenazesi bulunan vücut parçalarının bulunduğu küçük bir sandıkla defnedildi. Devrim arabaları benzini bittiği için tarihin tozlu raflarında kaldı. Kayseri uçak fabrikası zamanının çok ötesindeydi…

Uzun süre hüküm süren bu düşünceler yüzünden Türkiye, neredeyse tüm teknolojik ihtiyaçlarını dışarıdan karşılar hale gelmiştir. Ta ki günümüze kadar. Artık teknolojinin evrensel, ulaşılabilir ve taklit edilebilir olduğunu söylemiştik. Şimdiki fark bu teknolojileri akıllı kılan bilişim ve yazılımlardır. Artık bir uçağı dünyanın her yerinde yapabilmek mümkün. Ancak o uçağı uçuracak yazılım kendinize aitse o uçak sizin olabiliyor. Yoksa Amerika’nın yazılımıyla uçurduğunuz uçak birden arıza yapıp, ya da motorları kapanıp düşebiliyor.

Bugün Türkiye, bir zamanlar on milyon dolarlar ödediği halde ancak birkaç tane alabildiği, hatta kullanamadığı İnsansız Hava Araçlarını sürü halde uçabilecek seviyede üretip savaşta ve barışın temininde başarılı bir şekilde kullanabiliyor. Bu teknolojinin zirvesi olan AKINCI SİHA ise artık seri üretim aşamasında. Bu İHA ve SİHA’ların mucidi, tasarımcısı, üreticisi adına ne derseniz deyin Selçuk Bayraktar isimli bir gencin hayalleri ve ona sağlanan imkanlardır. Eğer Selçuk Bayraktar’a da, Hezarfen Ahmet Çalebi’ye bakıldığı gibi bakılsaydı hala İsrail’in dronu, Amerika’nın F35’inin peşinde olurduk. Silah sanayinde birçok milli proje bir bir hayata geçiyor ve bağımsız milli teknoloji koşar adım ilerliyor. İşte bugün milli elektrikli arabanın seri üretiminin yapılacağı TOGG fabrikasının temeli atılıyor. Bu milli teknolojilerin gelişmesinde en büyük faktör Selçuk Bayraktar gibi genç beyinlerin önünün açılması, imkan sunulmasıdır ve bunun devamı için yazılım teknolojileri altyapısının önünün açılmasıdır. Artık, milli teknoloji ve milli üretimin yanında milli beyinlerin ve hayal güçlerinin de farkına varılan bir Türkiye var. Teknolojiyi ve bilgiyi ithal eden değil üreten ve ihraç eden bir hale geldik/gelmeye devam edeceğiz.