Kadınlarımızın hayatına uzanan eller kırılsın. Daha ne kadar
susacağız ve sessiz kalacağız. YETER ARTIK! Adı Özgecan, Gülenda, Ceren,
Gülnur, Tuğba, Zehra, Emine, ... uzadıkça uzuyor. Uzadıkça da her isim
yüreğimizi kanatıyor. Bu kadar katili nasıl yetiştirdik? Kim yol açıyor
bunlara? Nasıl oluyor da katiller yanı başımızda dolaşıyor? Ya anamız ya
yarimiz ya kızımız. Bu yıl yanıbaşımızda yaklaşık 500 kadın öldürüldü ve
bine yakın kadın da şiddet gördü. Kadınlarımız vahşice hiç sorgusuz sualsiz
insan olduğunu varsayan yaratıklar tarafından tek tek yok ediliyor. Neden izin
veriyoruz, neden sessiz kalıyoruz? İtiraz etmeliyiz yetmez isyan etmeliyiz hep
beraber. Biz ki bu ülkeyi Halide, Nezahat, Şerife, Fatma, Halime, Ayşe
annelerle birlikte kurtardık ve kurduk. Kuruluşta ve kurtuluşta kadının yeri
erkeğin arkasında değil yanında, yoldaşı, yol arkadaşı iken şimdi neden geriye
düştü? Genç Cumhuriyet kadınlarımızı bizden ayrı koymazken, bir çok ülkeden
önce ona haklarını verirken şimdi canlarını neden korumak zorunda kalıyorlar?
Kuruluşun ve kurtuluşun her aşamasında yer alan kadınlarımız kurucu
önderlerimizin yanında modern insanlığın simgesi iken şimdi neden hakları yok
sayılıyor?
Yeter artık anamın, kardeşimin veya kızımın katilleri
dolaşmasın sokaklarımızda. İnsan olmadıklarını haykıralım, mahkum edelim
yaşamımızda. Yasalar kadınlarımızı korumak için yetmiyor. Neden kadınlarımızı
korumak zorunda kalan bir ülke olduk. Bu bir çelişki değil mi? Nerede kaldı
insanlığımız veya o kutsal inancımız. Kadınlarımızı korumak için değil
katilleri affetmemek için hazırlanmalı yasalar.
Suç bizde be kardeşim. Bizi taşıyan, doğuran, büyüten,
aynı yastıkta hayatı paylaşan, bize her alanda bakan yol arkadaşlarımıza karşı
neden acımasız oluruz? Siyasette sen bilmezsin deriz.
Ekonomiden sen anlamazsın deriz.Yaşamda sen geri dur
deriz.Kadınsın sen yapamazsın deriz.Oysa ki üreten onlar tüketen biz.Üreten
kadınlarımız yöneten ise biz.Yaşamı kuran ve dünyaya merhaba dedirten,
büyüten onlar, yaşamdan koparan biz. Biz neyiz? Sabah kalktım aynaya baktım.
Katiliz. Sessiz kaldığımız, durumu kabullendiğimiz için katiliz. Katillere karşı
erkekler olarak sokaklara çıkmadığımız için ortağız. Gerekli düzenlemelerin yapılmasında
ısrarlı mücadele yürütmediğimiz için katiliz.
Kadınlarımızın mücadelesine yol arkadaşı olup
savaşmadığımız her cinayete ortağız. Caniyiz kısacası. Yaratanını yok sayan ve
ezenleriz. Kadın diyoruz ya bizi nasıl sakınarak karnında taşır, büyütür ve
dünyaya getirir. Gözümüzü dünyaya merhaba diyerek açtığımızda ilk olarak
annemizin kokusunu alırız. Kadın bizi büyütür, yetiştirir, telimizin
kopmaması için en direngen haliyle mücadele eder. Biz bencilce ve vahşice
davranarak düşünmeyiz bunları, yok sayarız kadınlarımızı.
Yarimiz olur aynı evi paylaşır, aynı yaşamı sürdürmek için
geleceği kurmaya çalışırız birlikte. Mutfağında, evinde, sokağında yaşamın her
alanında biz erkeklerden bir kat daha fazla çalışır ama karşılığını asla
almazlar. Biz egemen görür kendimizi ve daha az çalışarak daha çok alırız
çalışmanın karşılığını. Bu olurken sömürürüz yarimizi, anamızı, kızımızı.