Demokrasi, demokrat insanların elinde şekillenir ve gelişir. Demokrat olmak için de kişilerin aydın olmasına gereksinim vardır.

İnsanlık, belirli olgunluğa ulaştığında kısaca Yeni Çağ’a girdiğinde kendi dünyasında yönetim biçimleri aramış. Zaman zaman koyu bir otorite ile yönetilmişler, zaman zaman da insan onurunu öne alacak yönetimler kurmuşlar. Ortaçağ Avrupa’sı dini öne çıkararak insanlığı inim inim inletmiş. Bu yaklaşım kiliseyi ve din adamlarını ön plana çıkarmıştı.

Ulus kavramından çok din ön plana çıkmış, ulus üzerinde otorite, sindirme politikası insanı köle yapmıştır. Toplum sömürülmüş, insanlık ezilmiş ve mutlu azınlık yaratılmıştır.

1789 Fransız İhtilali, insanlığa umut olmuş ve ışık olmuştur. İnsan, kimliğini bulmuş ve kendi kendini yönetme bilinci edinmiştir. Din otoritesinin yerini insani yönetimler almaya başlamış ve bir ulus kendi kimliğini belirlemek için din adından çok ulus adı ile anılmaya başlanmıştır.

Ulus kimliği, vatan kimliğini; vatan kimliği ise devlet biçimini ortaya çıkarmıştır. Siyasi harita değişmiş, siyasi kimlikler yeniden düzenlenmiş ve çağımızın yönetim biçimleri insanlığa sunulmuştur.

Yasalar, Anayasalar cansız kavramlardır. Dünyanın en özgürlükçü yasalarını çıkarsanız bile  yönetim kadrosu demokrat değilse  o yasalar tozlu raflarda  kalır.

Yönetim kadrosunun çıkarları engelleniyorsa hukuk hemen ön plana çıkarılır ve yasalar uygulanır. Ama o güzelim yasalar, yönetim kadrosunun çıkarına dokunuyorsa hukuka meydan okunur ki buna, ” Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu” derler. Hukuk karşısında herkes eşit olmalı, hukuka ve hukuku uygulayıcılara saygı duyulmalıdır. Ama iktidarın veya belirli kesimin isteklerini ön plana çıkaran yaklaşımlar, yasaya inandırıcılığı ortadan kaldırır ki ulus ve demokrasi bu uygulamadan zarar görür.

Demokrasinin teminatı seçimlerdir. Halkın kendi özgür iradesidir. Seçimleri zamanında yapmamak veya yapılan seçimlere hile karıştırmak demokrasiyi yaralar. Kaybettiğin seçimi içine sindirememek ve gereksiz yere başkalarını suçlamak özgür iradeye zincir vurmaktır. Ayak oyunları, sandık oyunları, seçim kurullarına baskı, iktidara güveni azaltır ve bundan da ülke zarar görür.

T.C. olarak bizim bir ülkümüz vardır. “Yurtta barış, dünyada barış” Bu ülkümüz Cumhuriyet ilkelerinin temelini oluşturur. Başkasının topraklarında gözümüz olmadığı gibi başkalarına da bir karış toprak veremeyiz. Hangi adla anılırsa anılsın ulus bütünlüğünün bozulmasına izin veremeyiz. Elbette ki ulus bütünlüğünü sağlayacak birinci derecede kişiler siyasal liderlerdir.

Her zaman söylediğim, lütfen kırıcı olmayalım ve ayrıştırıcı söylemlerden kaçınalım. Size oy verenler vatanperver, diğerleri ise terörist diye ayırımcılık bizi germekte, birlikteliğimiz bozulmaktadır.

Gördünüz, ABD Başkanını, yönetimde kalmak için ne kadar bağnaz, cahil ve maceracı seçmeni varsa demokrasinin önüne koydu. ABD tarihinde yaşanılan ilktir bu. İktidarı döneminde pisliğe bulaşmış liderler koltuklarını bırakmak istemezler. Belli ki Başkan da bu pisliğe bulaşmış birisidir. Ama beslediğin güçler, toplumun sağduyusu karşısında çok zayıf kalır ve kendini güçlü hisseden lideri bile kurtaramaz.

Bence bu yaklaşım örnek oldu. Kafasından iktidarı bırakmak istemeyen demokrasiyi rafa kaldırmaya niyetlenen ülkelerin liderlerine olumsuz örnek oldu.

Ne dersiniz