18 Mart Çanakkale Zaferi ve Şehitleri Anma Günü…

Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün önderliğinde kazanılan ve dünyanın en önemli muharebeleri arasında yer alan Çanakkale Zaferi'nin 107. yıl dönümü… Büyük zafer, her sene olduğu gibi bu yıl da tüm ülkede çeşitli etkinlikler kutlanıyor. Sosyal medya platformları ise her yıl Çanakkale Zaferi’nin önemini anlatan şiirlerle ve paylaşımlarla süsleniyor…

Bu anlamlı günde, Lord Kınross’un kaleme aldığı “Atatürk Bir Milletin Yeniden Doğuşu” isimli kitapta yer alan, okunduğunda tüyleri diken diken eden kısmı sizlerle paylaşmak istiyorum…

*

Kaçan askerleri gören Mustafa Kemal Atatürk onları durdurarak; “Ne oluyor?” diye sordu. “Neden kaçıyorsunuz?” “Geliyorlar! Geliyorlar!” cevabını aldı. “Kim geliyor?” “Düşman geliyor efendim. İngiliz, İngiliz.” Askerler, yamacın altında fundalık bir arazi parçasını gösterdiler. Bir dizi Avustralyalı burada serbestçe ilerliyordu. Mustafa Kemal’e, dinlensinler diye geride bırakmış olduğu kendi askerlerinden daha yakındılar. O anda, sonradan söylediği gibi “Belki mantıkla, belki de içgüdüsüyle”, ricat eden askerlere, “düşmandan kaçılmaz!” dedi. Erler, “Cephanemiz kalmadı” diye itiraz ettiler. Mustafa Kemal, “süngüleriniz var ya!” dedi. Süngü takıp yere yatmalarını emretti. Geriye bir subay göndererek kendi piyade erleriyle, mümkün olduğu kadar çok sayıda dağ topçusunun son hızla gelmesini söyledi.

Arkadan, kendi anlattığı gibi, “Bizimkiler yere yatınca düşman da yere yattı. Böylece bir anlık bir zaman kazanmış olduk.” Bu bir anlık zamanda Anzakların geçirdikleri duraksama belki de yarımadanın kaderini tayin etti. Onların bu duraksaması sırasında 57. Alay yaklaşmaktaydı. Mustafa Kemal alayı doğruca savaşa sürdü. Kendisi atıyla en önde gidiyor ve askerleri sarsılmaz bir enerjiyle sırtın yukarısına gönderiyordu. Dağ bataryalarını sırta yerleştirirken topların yerlerine konmasına yardım etti. Harekâtı, kendi güvenliğine hiç önem vermeden, ufuk çizgisinin üstünde yönetiyordu. Verdiği bir günlük emirde, “Size ben taarruz emretmiyorum; ölmeyi emrediyorum...

Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimizi başka kuvvetler ve başka kumandanlar alabilir...” diyordu. Gerçekten de o çarpışmanın sonunda 57. Alay’ın hemen hemen bütün erleri ölmüş bulunuyordu. Düşman tüfeklerinin açtığı ateş perdesi arasından, durmadan hücum ederek, Türk ordusunun tarihinde ölmezliğe eriştiler.

*

Her bir cümle insanı duygudan duyguya geçiyor… Saygı, minnet, özlem, gurur duyguları aynı anda hissediliyor… Çanakkale Zaferi’nin yıl dönümünde Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk başta olmak üzere Çanakkale'yi geçilmez kılan tüm şehitlerimizi ve gazilerimizi saygıyla anıyoruz.