Kadın cinayetleri ne yazık ki bitmek bilmiyor... Son olarak 20 yaşındaki Ceren Özdemir’in vahşice katledilmesi ile sarsıldık. Ordu Üniversitesi Müzik Bölümü 3. Sınıf öğrencisi güzeller güzeli Ceren, evinin kapısının önünde kalbinden bıçaklanarak hayatını kaybetti. Katilini hiç tanımıyordu. Adeta suç makinesi olan ve buna rağmen açık cezaevine nasıl alındığı bilinmeyen biri tarafından yaşam hakkı elinden alındı Ceren’in. Yapmak istediği sadece okulundan çıkıp evine gitmek ve annesinden istediği çorbayı içmekti.

Güzel Ceren’in kalbine saplanan bıçak, adeta hepimizi deldi geçti. Her defasında yaptığımız gibi artık yeter diyoruz ama yetmiyor, bitmiyor. Gencecik bir balerin, hayatının baharında öldürülüyor, bir ailenin daha ocağına ateş düşüyor.

Bir düşünün sadece kasım ayında 39 kadın öldürüldü bu ülkede. Yıl boyunca ise 430 kadın ya eşi ya sevgilisi ya da aile üyeleri tarafından cinayete kurban gitti. Acı hep aynı acı, sadece isimler değişiyor. Münevver Karabulut, Özgecan Aslan, Cansel Buse Kınalı, Helin Palandöken, Şule Çet, Emine Bulut, Güleda Cankel ve ismi gazete sayfaları arasında kaybolup giden nice kadınlarımız gibi Ceren Özdemir’i de koruyamadık.

Hemen her gün ‘Ne olur beni koruyun’, ‘Kurtulmam için ölmem mi gerek’ diyen çaresiz,bir çıkış yolu bulamayan kadınların feryatlarını görüyoruz gazete ve televizyonlarda... Her kadın cinayetinden sonra tüm Türkiye birlik oluyoruz, kınıyoruz, ağzımıza geleni söylüyoruz, protesto yürüyüşleri yapıyoruz ama sonuç ne yazık ki değişmiyor. Konuşmaktan, ağlamaktan öteye gidemiyoruz. Yine vahşice katledilen Şule Çet’in katilleri ceza aldı diye sevinemeden, Ceren’in haberini alıyoruz. Bir kabusun içindeyiz sanki uyanamıyoruz. Elimizden artık üzülmekten daha fazlası gelmeli. Sesimizi daha çok yükseltmeliyiz. Devlet, millet, basın el ele verip güçlerimizi birleştirerek çözüm yollarını aramalıyız. Sadece benim mücadelemle ne olur çaresizliğine düşmeden, hepimiz artık üzerimize düşeni yapmalıyız.

Ve daha da önemlisi artık bizden çok, konuşması gerekenler de konuşmalı. Türkiye Büyük Millet Meclisi, ne gerekiyorsa yapmak için bir an önce harekete geçmeli. Tüm partiler hiç beklemeden bir araya gelerek yeni bir düzenlemeye imza atmalı. Bu konuda hala ne bekleniyor anlamak gerçekten güç. İndirimsiz, iyi halsiz öyle bir yasa yapılsın ki, bu kişiler kıpırdayamaz hale gelsin.

Katil ya da şiddet uygulayan mahkemedeki tutumu ya da kravat taktığı için artık iyi hâl indirimi almasın... Acaba yarın hangi kadın ölecek diye düşünülmesin bu ülkede. Çünkü artık bıçak kemiğe dayandı, kimsenin bir haber daha alacak takati kalmadı. Sözün özü tüm Türkiye birlik olalım ve artık kadınlarımızın ölümlerini değil başarılarını konuşalım...