Aynı olan bizi rahat bırakır, ama bizi üretken yapan zıtlıklardır...

                                                        Goethe

Her şey zıttıyla var olur dünyada. Biz bir şeyleri kirlettiğimiz için bazı şeyler temiz kalmıştır. Yani hiç bir şeyi kirletmeseydik hiç bir şeye de temiz diyemeyecektik...

Esirler ve köleler olmasaydı özgürlükten bahsedemeyecektik mesela. Günümüz Türkiye’sine uyarlarsak; bağımlı yandaş basın olmasaydı özgür basından, bağhımlı yargı olmasaydı bağımsız yargıdan söz edemeyecektik...

Çirkin kadınlar olmasaydı güzel kadınları da sevemeyecektik hiç bir zaman...

Karanlık olmasaydı aydınlığa aydınlık diyemeyecektik vs vs vs. Yüzlerce binlerce milyonlarca kez kurabiliriz bu cümleleri. Yani bu kadar ön sevişme yeter, gelelim asıl konumuza :

Dünyada SOSYAL DEMOKRASİ diye bir şey var mıdır yok mudur ben bilmiyorum. Varsa da umurumda değildir zaten. Dünyayı yönetenler Türkiye’yi yönetenlerden daha mı erdemli insanlar sanki...

Sosyal demokrasinin olabilmesi için sosyal olmayan bir demokrasinin olması gerekir ilk önce. Var mı dünyada asosyal demokrasi, yok. Bizde var mı, o da yok. Niye sosyal demokrasi var o zaman..? Hikaye şöyle başlar :

12 Eylül 1980 Türk tarihindeki en büyük kırılma noktası olarak yer alacaktır tarihin tozlu sayfaları arasında. O tarihten önce bir başbakan “Anayasayı bir kere delmekle bir şey olmaz”, “Benim memurum işini bilir”, “Seçimden önce zam yapacak kadar enayi miyim” gibi laflar efecekti hemi..! Anasından doğduğuna pişman ederdiler adamı...

Solcularımız da bu bozulmadan nasiplerini aldılar elbette. “Türkiye seçmeni büyük çoğunlukla sağcı, onlardan oy alabilmek için sağ politikalar üretmeliyiz” dediler ve adını değiştirdiler kendilerinin. Solcuyuz diyemediler ve sosyal demokratız demeye başladılar...

Bırakın Allah aşkına beyler..! Solcuyum diyemiyorsanız hikaye anlatmayın. Sağcıym diyin de solcular da kaç kişi kaldıklarını anlasınlar...

Göğsümün sol tarafından sevgiyle saygıyla sımsıkı kucaklıyorum hepinizi...

Seni başka türlü...