Trabzonspor nerden nereye geldi dostlar. Dünyanın gıpta ettiği bir şampiyonluktan sonra beklenmedik bir dağılma. 3’lü masanın dağılışı, başarının mimarlarının istifaları...

Böyle mi olmalıydı? Saha sonuçları pek çok şeyi yıkıyor bu memlekette. Oysa Ahmet Ağaoğlu rüya gibi şampiyonluğun üzerine daha fazlasını koyabilirdi. Abdullah Avcı’da öyle. Ama yapamadılar. Şimdi bir kongre süreci var. 4 yıl boyunca hepimiz şunu gözlemliyorduk: Ahmet Ağaoğlu yönetiminin maddi destekçisi Ertuğrul Doğan, başkandan sonra koltuğu devralacak kişi olacaktı. Ve de güle oynaya bir devir teslimle. Ama olmadı. Keşke Abdullah Avcı’nın ayrılığı kadar şık olabilseydi değişim.

Ve keşke Ağaoğlu, ‘Görevim buraya kadar. Koltuğu gönül rahatlığıyla Ertuğrul Doğan’a teslim ediyorum’ diyerek Doğan’ın elini havaya kaldırabilseydi. O meşhur masadan herkes birbirini severek kalkabilseydi.

Ağaoğlu istifa ettikten sonra Ertuğrul Doğan başkanlığa aday olduğunu açıkladı. Çalışmalarını da sürdürüyor. Trabzonspor’un borcunun ayyuka çıktığı şu ortamda Ertuğrul Doğan’dan başkasının bu borcun altına girmesi zor gözüküyor. Ağaoğlu’nun da yeniden aday olmak için daha güçlü bir yönetimle iş başına gelmek gibi bir düşüncesinin olduğu iddia ediliyor. Yani bu güzel ikili şimdi birbirlerine rakipler.

Ama Ağaoğlu’nun şu anki tabloyu düze çıkartacak parasal desteği bulması da pek olası değil. Herkes; parayı verip, Ağaoğlu’nun arkasından yürümeyi Ertuğrul Doğan gibi kabul etmez. Ağaoğlu’nun yapması gereken Trabzonspor’u kişilere bağlı kalmaktan kurtarmak olmalıydı. Bunu yapamadı. Bunu yapsaydı şu an yine başkandı.

Ahmet başkan bu saatten sonra olgunluk gösterip şu son süreci unutmalı. Şimdiye kadar elini taşın altına sokan Ertuğrul Doğan’a başkanlık yarışında destek verip daha da büyümeli. Eğer aday olup, seçimi kaybederse bu pek hoş olmaz.

Şehrin ve camianın koltuğu Ertuğrul Doğan’a rakip olmadan bırakmasını da savunmuyoruz. Aday çıksın, rekabet olsun. Projeler konuşsun. Ama hepsi Trabzonspor’a yakışır şekilde olsun.