Her birey kendisini dünyaya getiren, bakan, büyüten ülkesine ve milletine hayırlı bir evlat olması için sütünü emdiği sevdiği annesinin gününü kutladı. Sadece doğuran değil analık duygusunu yansıtan saygı duyulan sevilen annelerde unutulmaz. Kime sorsan anneler kutsal der, kadınlar eli öpülesidir der ama onlara karşı saygısızlığın daniskasının yapılmasından geri kalınmaz. Erkek olmanın ayrıcalık olduğunu sanan küçük beyinliler kadınlara karşı her türlü şerefsizliğini yapmaktan geri kalmaz.

Kadın anadır, yardır, evlattır, kardeştir, toplumu ayakta tutan, birlik ve beraberliğin sağlanmasında ve aile için candır denir. Bunları söylerken dünyada olduğu gibi ülkemizde de kadınların karşılaştığı zulüm her geçen gün artarak devam etmekte. Daha önceki gün Mersin’de Semra Çetin kızının yanı başında bir alçak tarafından katledildi. Anneler günü kutlamasını kadın cinayetlerinin artarak sürdüğü bu dönemde herkesin buruk kutladığını sanıyorum. Nerede bir kadar öldürülüyorsa  her kadının canı yanıyor. Bu canı yakan, can alanlara dur demek için herkesin daha çok mücadele etmesi gerekir.

Bu işi sadece hükümete havale edip hiç kimse bir kenara çekilmemeli. Kim kadın cinayetlerine karşı duyarsız kalıyorsa oda sorumludur. Kadına el kaldıran, bıçak savuran, mermi atan erkekleri de Allah ıslah etsin diyorum. Bir ayda 30 kadının hayatı elinden alındı, Mart ayında 24 saatte 6 kadın öldürüldü. Bunları unutmamak gerek. Kim unutuyorsa kanı kurusun. Kadına kalkan eller kırılsın diyorum. Geride bıraktığımız zaman diliminde kadınlara karşı hep suç işlenmiş. Bu doğrultuda Ayşe Nizam’ın göçebe yörüklüğünün kadına tanıdığı Mor Cepken hakkını nasıl anlatmış, “Yörük Kadını yaşlanıp iyice deneyim kazanınca Kezbence olur adı.

O oymağın bilge kişisi, akıl danışılanıdır artık. Göçebe yörüklüğünün kadınlarına tanıdığı yüce bir haktır mor cepken. Erkeklerin ise korkulu rüyasıdır. “Mor Cepken”, Karacaoğlan türkülerinde geçer. Göçebe yörüklüğünün kadınına tanıdığı hak! Mor Cepken ! Günümüzde Ege, Muğla, Antalya ve Toros yörüklüğünde yaşlı kadınlar tarafından hâlâ bilinir. Yörük kızlarının çeyiz bohçasına önce “Mor Cepken” konur. Kenarları sarı simgelerle işlenmiş, yelek biçiminde, mor renkli bir giysidir.

İHANETE UĞRAMANIN RENGİ

Yörük kızları sevdikleriyle evlenirlerdi. Başlık parası gibi alışkanlıkları yoktur. “Mor Cepken” evlilikte yeri, zamanı geldiğinde, darda kalan yörük kadınının erkeğine karşı kullandığı bir boşanma özgürlüğünün simgesidir. Mor renk ihanete uğramış, aldatılmış, aşkın rengidir. “Mor Çatı” adı oradan gelir. Bizler dünyaya Mor Cepken’i yeterince tanıtabilseydik 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü “Mor Cepken Günü” olarak kutlardık. Evli yörük kadını, ihanete uğrayınca ya da kocası tarafından aşağılanıp dövülünce, bir şekilde Mor Cepken’i giyip herkesin görebileceği bir yere otururdu. Bu “Ben bu herifi boşadım” demektir. O zaman akan sular durur, herkes işini gücünü bırakır. Masal anaları ile doğum ebeleri “Mor Cepken” giyen kadının çevresini alırlar. Boşadığı kocası ise evinden dışarı çıkamaz, kahveye gidemez, kimse yüzüne bakmaz. Büyük ödün verip de karısına Mor Cepken’i çıkartamazsa ömür ömüre dul kalacaktır. Kimse ona dul-şaşı kızını bile vermez. Körocak olarak kalır.

EFELİK KADIN ERKEK İŞİ DEĞİL YÜREK İŞİDİR

Göçebe yörüklüğünün kadınına tanıdığı hakka, özgürlüğe bakın siz! 1800 yılların sonlarında Nazilli kasabasının Aydın dağlarında, dağa çıkarak kadın hakları için savaşan “Gizemli Kadın Efe” de bunlardan biridir. Ege yöresinin unutulmaz bir eridir. Mor cepken Ege efelerinin giydiği bir giysidir. Buralarda efelik kadın erkek işi değil yürek işidir. Kybele, Artemis, Tahtacı yörüklerinden bu yana kadın baştacıdır bu topraklarda.”