Fıkralar kim tarafından ne zaman nerede söylendiği bilinmez. Ancak, bizleri daima güldürür aynı zaman da düşünmeye sevk eder. İşte onlardan biri,

Berbere gelen Rahip saclarını kestirir. Berbere teşekkür eder ve borcunu sorar.

Berber;

“Siz kutsal bir insansınız. Sizden nasıl para alırım. Sizi traş etmek benim için şereftir”

Rahip tekrar teşekkür eder ve gider.

Berber ertesi sabah dükkanı açmaya geldiğinde kapısında beş altın lira bulur.

Birkaç gün sonra bir Budist rahip gelir dükkana ve saclarını kestirir, borcunu sorar. Berber;

“Siz ruhani bir lidersiniz. Sizden nasıl para alırım. Sizi traş etmek benim için şereftir” Budist Rahip teşekkür eder ve gider. Berber, ertesi sabah dükkanı açmaya geldiğinde kapısında beş yakut bulur.

Ertesi hafta bir imam girer dükkandan içeri. Sacını kestirir ve elini cüzdanına atar. Berber;

“ Sakın ha” der.. “Siz inanç adamısınız. Sizden nasıl para alırım? Dükkanıma bir başka şeref verdiniz. Güle güle gidin”

İmam gider.

Berber ertesi sabah dükkanını açmaya gelir. Bakar ki, kapıda beş imam vardır.

Aslında bu fıkra bize çok şeyler anlatıyor. Şimdi soruyorum. Gülelim mi yoksa?????

Acaba bizim imamlarımız böyle mi? Asla böyle olamaz. Ancak, şunu da ifade edelim. Dinimizi gerektiği gibi halkımıza anlattıkları da yok. Din yerine siyaset odakları olmuşlar. Ülkemiz siyasetinden bunu çok iyi görüyoruz. Hiç kimse şunu unutmasın din adaletten şaşmaz.

 Tabii bana göre…