Güneş sistemimiz oldukça yoğun bir yerdir. Etrafta hareket eden milyonlarca nesne var. Her yıl, Güneş sistemini evi olarak benimseyen daha fazla nesne (genellikle küçük asteroitler veya hızlı kuyruklu yıldızlar) keşfediyoruz.

Gök bilimciler 1846'da sekiz ana gezegeni bulmuşlardı. Ancak bu, bizi daha fazlasını aramaktan alıkoymuyor.

Son 100 yılda, cüce gezegenler dediğimiz daha küçük uzak cisimler bulduk, şimdi Plüton'u bu şekilde sınıflandırıyoruz.

Cüce gezegenlerden bazılarının keşfi, bize Güneş sisteminin eteklerinde başka bir şeyin gizlenmiş olabileceğine inanmamız için sebep verdi.

Dokuzuncu gezegen olabilir mi

Gök bilimcilerin, dokuzuncu bir gezegeni, diğer adıyla Gezegen X'i bulmak için yüzlerce saat harcamalarının iyi bir nedeni var.

Güneş sistemimizdeki her nesne Güneş'in etrafında döner. Bazıları hızlı, bazıları yavaş hareket eder, ancak hepsi yer çekimi yasalarına uyarak hareket eder.

Kütlesi olan her şeyin yerçekimi vardır ve bir şey ne kadar ağırsa, yer çekimi o kadar fazladır.

Bir gezegenin yer çekimi o kadar büyüktür ki, nesnelerin etrafında nasıl hareket ettiğini etkiler. Biz buna "yer çekimi kuvveti" diyoruz.

Dünyanın yer çekimi, her şeyi yerde tutan şeydir. Ayrıca Güneşimiz, Güneş sistemindeki herhangi bir nesne arasında en büyük yer çekimine sahiptir ve temel olarak gezegenlerin onun etrafında dönmesinin nedeni budur.

Muhtemel bir dokuzuncu gezegen için en büyük ipucunu, yer çekimi konusundaki anlayışımız sayesinde elde ediyoruz. Peki nasıl?