“Bu sözü Beşiktaş’tan ayrılırken Slaven Bilic söylemişti. Çok hoşuma gitti. Hep aklımda tutarım. Bilic, sanki Trabzon’u ve Trabzonspor’u anlatıyordu. 13 yılda bu şehre 5 Türkiye şampiyonluğu, 3 kez Türkiye ikinciliği, 1 dünya şampiyonluğu, 2 de dünya ikinciliği yaşattım ama bu, Trabzonspor’da görev almam için yeterli görülmedi.”

Trabzon'da yaşayıp Ahmet Aydın ismini bilmeyen yoktur sanırım. ‘Eğitimci, futbol antrenörü, gençlere hayatı öğreten adam’ diyorlar onun için. Sevecen, samimi, bir o kadar da hırslı. 60’ını geçmiş ancak görseniz ‘30’luk delikanlı’ dersiniz. Söyleşimize başladığımızdaki heyecanını, röportajı bitirdiğimizde de gördük gözlerinde. Sanki daha binlerce şeyi anlatamadığı için doluydu. Biz sorduk, Ahmet Aydın hani denir ya, ‘Dobra dobra yanıtladı’ diye.

İşte o sohbet:

■ Karadeniz: Ahmet Aydın kimdir?

Ahmet Aydın: 1957 yılında Trabzon doğumluyum. Trabzon’da Yolspor’da oynadım. Genç takımlarda Türkiye şampiyonluğumuz var. 1985 yılında Trabzon Lisesi’ne geldim. Ömer Eyüboğlu geldikten sonra Trabzon Lisesi adeta okul takımı değil de profesyonel bir futbol takımı oldu.

■ Karadeniz: 2003 yılındaki şampiyonluk hikayenizi anlatır mısınız?

Ahmet Aydın: Bir gün Ömer Eyüpoğlu bana gelip, ‘Ben bu Trabzon’da her şeyi yaptım ama bu takım dünya şampiyonu olamadı. 1997-98 yılında parayla Trabzonspor altyapısından hoca tuttum ancak olmadı. Gel birlikte çalışalım’ dedi. Lise son şampiyonluğunu 20 yıl önce yaşamış, ondan sonra bir daha olamamış. O sezon 20 maçta 72 gol atıp 2 gol yedik ve Türkiye şampiyonu olduk. Final Eskişehir’deydi. Ömer Eyüboğlu bir daha bırakmadı bizi. Sonra dedi ki; ‘Biz artık dünyayı düşüneceğiz. Hedefimiz dünya şampiyonluğu olmalı. Trabzon Lisesi’nin dünya şampiyonluğunu bazıları tesadüf zanneder ama biz 13 yılda 5 Türkiye şampiyonluğu, 3 kez ikincilik, 1 dünya şampiyonluğu, 1 de dünya ikinciliği yaşadık. 26 kişilik bir kadro oluşturduk. Eksiğimiz stoperde vardı. Gümüşhane’den bir stoper getirdim. Trabzonspor da altyapısına aldı. Dünya şampiyonası Çin’de yapılacaktı. Bu takımı dünya şampiyonasına götüreceğimi kafama koymuştum. Türkiye’de şampiyon olduktan sonra Çin’e gittik. Ve şampiyon olup geri döndük.

Veliler çocuklarını topa vurur vurmaz para makinesi görüyor

■ Karadeniz: Peki o dünya şampiyoNU çocuklar neden futbolda öne çıkamadılar?

Ahmet Aydın: Suçlular, eğitimciler. Eğitimle sporu yan yana ve dengede götüremediler. Burada velilerin de hataları oldu. Veliler çocukları topa vurur vurmaz onları para makinesi olarak gördü. Beşiktaş eski teknik direktörü Bilic’in bir sözü vardı. Bu cümleyi ben birkaç yerde daha duydum, ‘Türkiye’de yetkisi olanların bilgisi yok, bilgisi olanların da yetkisi yok’ demişti. Bu tür futbolcular lise bitince sokakta kalıyorlar. Eğitim koçları olmak zorunda. Eğitimlerini takip etmek zorundalar. Acaba bizim altyapıdaki çocukların hangileri roman okumuşlar, kitap okumuşlar?

O zihniyet genç yetenekleri Trabzonspor’dan uzaklaştırmak istedi

■ ALTYAPIYI amatör olarak görürüm. Trabzonspor altyapısını profesyonelce yönetip, amatörce yaklaşacaksınız. Profesyonelce yaklaştılar, amatörce yönettiler

Bir şey anlatayım. Bizim Nevşehir’de final maçlarımız vardı. 3 oyuncumuz milli takıma çağrıldı. Biz de milli takım ile görüşerek bu oyuncuların 2’si için izin aldık. Biz bunu yaptık diye Trabzonspor altyapısındaki arkadaşımız bizi çizdi. Siz nasıl bizim milli takıma gönderdiğimiz oyuncuyu geri çağırırsınız diye. Aynı zihniyet yaz saati uygulaması nedeniyle saatini ileri almayan bir çocuğa 30 gün Trabzonspor’dan uzaklaştırma cezası verdi. Bu adamlar ve uzantıları maalesef hala bu kulübün içinde.

Biz olayın psikolojik tarafını yaptık. Trabzon bunu yapamadı

■ Karadeniz: Orada bir çekişme mi var, Çekememezlik mi var?

Ahmet Aydın: Ben bir şey diyemem. Beni neden çekemesinler ki?Dünya şampiyonu olduğum zaman ilk cümlem Trabzonspor ve amatör takımlardaki idarecilere teşekkür etmek oldu. Onlar getirdiler buralara kadar onları. Biz olayın psikolojik tarafını yaptık. Trabzonspor bunu yapamadı. Mehmet Ekici sonrası Yusuf çıktı. Onur sonrası Uğurcan çıktı. Bir planlama yok.

Bordo-Mavililere iki akademisyen hoca alınması kaçınılmaz

■ Karadeniz: Altyapıya yabancı kökenli hoca gelse olur mu?

Ahmet Aydın: Bu fikir Trabzonspor için geçerli değil. Trabzonspor iki akademisyen hoca bulacak. Masraflarını üstlenecek. Avrupa’daki iyi takımların altyapılarında yetiştirecek. İnceleme yapacaklar. Dokümanlarını alıp burada devreye sokacak. Bu şekilde olur.

Vefasız tavırlarına kızıp İstanbul’a gittim ve orada bir restoran açtım

■ Karadeniz: İzleme komitesi, Scout ekibi... Hangisi daha faydalı?

Ahmet Aydın: Bizim scout ekibimiz var mı? Buradaki kişilerin ikisinin de faydası vardır. Buraya seçilenlerin iyi seçilmesi lazım. Gönülle yapmaları lazım bu işi. Bu işi gönülle yapmazlarsa hiçbirinin faydası olmaz. Dünya şampiyonu, dünya ikincisi yaptım ben. Benden bir defa bile ‘Ahmet hocam gel, siz Çin’e gittiniz, orada birçok oyuncu gördünüz’ diye bir görüş bile almadılar. Benim kırgınlığım var. Ben kızdım, İstanbul’a gittim. Hiçbir şeymişim diyerek İstanbul’a gittim. Bana bir ara ‘sen bize iyi gelirsin ama biz bir ekip getirdik’ dediler. Ben ‘20 senedir tanıyorum’ dedim. ‘Ekibinle geldiğin için sen burada olamazsın’ dediler. Ben de kızdım gittim İstanbul’a, restoran açtım.

Şenol Güneş’i Kore öncesi ve sonrası diye değerlendirmek lazım

■ Karadeniz: Birçok teknik adam yetişti Trabzon’da. Hangisi size göre başarılı?

Ahmet Aydın: Veriler Şenol Güneş’i gösteriyor. Bunu konuşmamıza gerek yok. Ben Şenol Güneş’i Kore öncesi ve sonrası diye ikiye ayırıyorum. Kendini daha çok geliştirdi.

BARIŞ MEMİŞ’İN HAYATINI YATTARA KARARTTI

■ Karadeniz: Trabzonspor altyapıya döndü, nasıl görüyorsunuz?

Ahmet Aydın: Yarışmacı takımlar bu riski alamaz. Trabzonspor zorunlu olarak bu riskleri aldı. Keşke böyle devam etse. Trabzon, futbolcu tarlası. Şanlıurfa, halk müziği tarlası. Dünya şampiyonu takımdan 4-5 kişi futbolu bırakmış. 2-3’ü Bölgesel Amatör Lig’de oynuyor. 2007 yılında Barış Memiş dünyanın en yetenekli oyuncuları arasında gösteriliyordu. Ama ne oldu Barış’a? En yakın arkadaşı İbrahima Yattara idi. Olur mu, olmaz tabii. Kendini yetiştiren bir şeyler oluyor. Mesela Akhisar’da Caner ve Kadir var. Düzgün bir yaşamları var. Kendilerine bakıyorlar. Burada bunu yapamadılar. Veliler bu konuda ortaya çıkıyorlar. Anne ve babalar bunu yapamadılar.