Gerçek kimliğinin arayışları içerisinde bir türlü arzu ettiği seriyi yakalayamayan Trabzonspor, Mersin galibiyeti ile bulduğu hayat öpücüğünün ardından, Beşiktaş maçına elindeki kadronun ideal onbiri ile başladı. Her geçen dakikadan sonra iki takım da oyunun ritmini artırarak başa baş bir mücadele içerisinde, birbirilerine kendi oyunlarını kabul ettirmenin uğraşını verirlerken, kağıt üzerindeki denklemde daha üstün görünen Beşiktaş’a karşı elindeki kadro ile en iyisini yapmaya çalışan Trabzonspor’da eğer Hami hoca, Siyah-Beyazlılar’da organizatörlük yapan Atiba’ya bir önlem alabilse idi, Trabzonspor ilk yarı belki de golü bulabilirdi.

Ne de olsa bir derbi maçıdır, her mücadelenin de bir üst boyutu vardır. İşte Trabzonspor imkanlarını üst boyutta kullanmaya çalışırken; karşısında sistemi oluşturmuş, takım derinliğini yerleştirmiş, lakin bugün istediği oyunu sahaya yansıtamayan bir Beşiktaş vardı. Trabzonspor’a gelince, eskiden kalan handikabımızdır ki; bir türlü rakip alanda çok adamla yönelemeyince, hatta beraberliğe de razı bir görüntü versek de, işte büyük takım 76. dakikada attığı golden sonra geldikçe geldi. Verdiği sinyali de Trabzonspor algılayamayınca, 2-0 mağlup duruma düştü ve verdiği mücadelenin karşılığı olmayan golleri ağında görünce, gerçek şudur ki; gücümüzün karşısındaki gücün ağırlığı, yani kalite ağır bastı. Söylenecek tek bir söz vardır. O da, Trabzonspor’un bu kadro ile yapacağı başka bir şey yoktur. Dolayısı ile söylenecek bir şey de yoktur!