Öncelikle şunu belirteyim. Rizespor bu ligin en yufka yürekli takımıdır. Kime ne lazımsa verir, oysaki Adana takımına maç sonu bırakılan iki puan bizim adımıza çok ama çok önemliydi. Bir kere en az 5-6 basamak birden yukarıya tırmanacaktık. Özgüven çok daha sağlam olacaktı. Önünde oynayacağın Başakşehir, F.Bahçe ve Bursaspor maçlarında şeyini yırtsan hadi iki beraberlik aldın diyelim, yani iki puan. Bak işte Adana maçında kaçırdığın o iki puanı tekrar geriye almak için üç maç yani 270 dakika sahada anan ağlayacak ama sen beş dakika maç sonuna sağlam oynasan bu işi erkenden bitirecektin, rahat nefes alacaktın. Olmadı, beceremedik. Lig sonuncusu Adanaspor’un yabancı ağırlıklı bir kadrosu var. İlk devre bize karşı sahada ne istediğini yapan ve uygulayan ekip turuncu-beyazlı takım oldu. Dikine oynayan, kanatları iyi kullanan, orta sahası ve savunma oyuncuları ile maçı isteyen, arzulayan takım açık ara konuk ekipti. Rizespor evinde oynadığı Adanaspor maçının koca ilk 45 dakikasını bence çöpe attı. Arkadan uzunlamasına veya duran toplarda Kweuke’ye şişirilen “mahkûm” toplar dışında kanatlarda oynayan Oğulcan ve Ahmet İlhan ikilisinin dengesiz top taşımaları altında orta sahada Petrucci ve Robin ikilisinin yaratıcılıktan uzak sadece oyunu bozma yani mücadele gücü altında futbol bir yere kadar. Konuk takım ilk devre tam 1-0'lık skor avantajı ile içeri girdim dediği anda Jantscher’in kişisel becerisi ile kazanılan frikik atışını aynı oyuncu müthiş bir “kadife” ayakla filelere gönderdiğinde yeşilmavili takım en son G.Antep deplasman maçında Ali Adnan’ın ayağından kazandığı frikik golüne böylece dört yıl sonra yeniden kavuşmuş oluyordu. Bu dakikada bu gol bizim adımıza ekstra moral demek, rakip adına ise yıkım demekten başka bir şey değildi. İkinci devre son dakika golünün morali ile sahaya çıkan Atmaca, öyle bir ilk 20 dakika futbol oynadı ki, "Gol ha geldi geliyor" diyor, Adana takımını direkler kolluyordu.

Bence Adanaspor’un genç ve ateşli hocası maç sonu gitsin dağ tarafında yer alan o iki direği bir güzel öpsün. Robin’in ayağından gelen beklenen gol sonrası geriye yaslanma geleneği bir kez daha hortladı. Bu dakikalarda oyuna taze kuvvet giren Emrah katkı vermedi. Keşke Tuszynski’yi Hikmet hoca oyuna daha erken alsaydı veya gol pozisyonunda darbe alan ve kendini toparlamayan Oboabona yerini Yakoubi ile sağlıklı bir şekilde değişse o basit bir o kadar zincirleme savunma hatasından kaynaklanan o golü kalemizde görmezdik. İnsanın içini acıtıyor. Bu dakikada böyle bir gol yazık valla. Hikmet hocanın defans dörtlüsünde birkaç adamı dinlendirmesi şart. Bu gol halı sahada bile yenmez. Basketbolda nasıl ki maçın son periyodunu oynamak çok önemli ise futbolda da önde getirdiğin maçın son dakikalarını yani maç sonunu oynamak çok önemli. O dakikaları basket koçları nasıl kenardan talimat yağdırıyor, oyuncular o süreyi nasıl geçiriyorlar ders almak gerekiyor. Futbolcu kurnaz olacak, süreyi eritecek, dalaşacak, faul alacak, oyunu soğutacak. Evimizde Beşiktaş ve Adana maçlarında son dakikalarda yenilen gol tam üç puana mal oldu bize. İşte bu yüzden ben ve benim gibi binlerce yeşil-mavili takıma gönül veren taraftarların içi açıyor.

Neticede 10 hafta geride kaldı, 10 puandayız. Maç başı bir puan yerimiz iyi değil. Yazının başında yufka yürekli Rizespor diye yazmıştım. Sebebi ise ligin son sırasında yer alan takımları acımasından kaynaklanıyor. Bir türlü bu oyunun ne kadar “acımasız” olduğunun farkında değiller. Bizim takımda rahatlıktan kaynaklanan bir olgu var. Yani, anlayacağınız Rizespor bir kez daha gereğini yaptı! Tabi sen Kweukespor olmuşsun. Bir futbolcunun ayağına bakıyorsun. O durdu mu sen de duruyorsun. Adana maçında Kweuke en yakın sırdaşı Viera ile maç boyunca nargile keyfi yaptı, sohbet etti. Bu durumda sadece Jantscher’in maçı çok istemesi yetmiyor!