Haftalardır takım derinliğini bir türlü oluşturamayan Trabzonspor “O maç”, “Bu maç” derken, yaşamış olduğu kırılganlıktan bir an önce kurtulmak adına sahasında ağırladığı Kayserispor maçına bir-iki eksikle, ideale yakın bir tertiple başladı maça. Önceki maça nazaran sahada biraz daha motivasyonu yüksek olan Trabzonspor tüm hatları ile Kayserispor’a yüklenirken, kalesi önünde görüldüğü anlarda orta sahanın forvete destek anlamında tam olarak top rakipte iken adam markajıyla oynadı.

Bordo- Mavililer top kendilerinde iken sahayı tam anlamıyla kullanamayınca, dönen bir toptan penaltı ile karşı karşıya kaldı. Kaleci Onur, onurlu bir kurtarışla Trabzonspor’u bu dakikalarda ipten aldı. Trabzonspor oyun boyunca her çıkışında Kaysersipor kalesi önünde beş kişilik defans bloğu ile karşılaştı.

Yine de bulduğu pozisyonları bir türlü değerlendiremedi. Buna karşılık konuk ekip ise her ani çıkışında golü bulabileceğinin sinyalini verirken, ortada bir gerçek vardı ki; Kayserispor takımının her dakikasında bir Biseswar’ı vardı. Defanstan top alan, ayağında top saklayan, topu yönlendiren, hücumda, defansta o vardı. Yani Kayserispor adına sahada tek o vardı. Bu dakikalarda ‘kenardaki Hami hocam bunu nasıl göremedi?’ bir türlü anlam veremedim.

Son 20 dakikada adam değiştirilirken gördüğünü zannettim, oysa göremediğini anladım. Kayserispor 2-1’i bulduktan sonra bize hakikaten çok zor anlar yaşattı. Bunu derken de, Trabzonspor da kaçırmadığı kadar gol kaçırdı! Her şeye rağmen hakikaten sahada yavaş yavaş kendine gelen bir Trabzonspor vardı. Haklarını yemeyelim! Bunun adı futbol, her şey var. Bir anekdot ki, anlatmadan geçemeyeceğim...

Tribünde sohbet yapan gönülden Trabzonsporlu iki dostumuz vardı ki; biri Ramiz Sungur, diğeri Şeref Bektaşoğlu. Sohbetlerine kulak verdim. Konuşulan şuydu: “Şimdi bu takımın başında Mourinho olsaydı sonuç ne olurdu?” Evet doğru! Sonuç aynı olurdu. Lakin Biseswar’a önlem alınsaydı eğer (ki o bir kişidir) bugün Trabzonspor sahadan 5-1 galip ayrılırdı. Evet, sonuç doğru! Mourinho da olsa aynı sonuç olurdu. Eleştiriler olacaktır elbet. Lakin bu zaman, futbolcu ve de hoca eleştirisini kaldıracak zaman değildir. Zira, Trabzonspor’un önündeki karanlığı aşması için fikstürdeki yeri de çok önemlidir. Bizim aradığımız da zaten 3 puandı. Zor maç olsa da, seyri güzel oldu. Ama korkularımız da olmadı değil!

Adı Trabzonspor ya... Tribünlere coşkusunu sunan taraftarları ile ülke genelinde “Benim takımım” diyebilen iş adamlarıyla, birlikteliği arayan akilleri ile (Sayın Faruk Özak’ın dışında) bir arada, birbirimizin elini sıkacaksak eğer, fikstürdeki yerimiz çok önemlidir. Yiğidi öldürüp, postunu giyenlerden değilim. Gerçekler ne ise bendeki algı da odur. Onur kardeşime teşekkür ediyorum, diğer futbolcu kardeşlerimi de tek tek tebrik ediyorum.